Foei in de Meervaart, een hele stoute voorstelling

Samen met Olivier gingen we naar theater de meervaart in Amsterdam waar we naar de jeugdvoorstelling FOEI gingen. Hier keek ik enorm naar uit. Je kunt me niet blijer maken dan met theater, of uitjes samen met manlief en de kinderen.

Een date met je eigen kindje, 1 op 1  is echt een aanrader en ontzettend leuk. Je hebt dan de leukste gesprekken. Het was lang geleden dat ik samen met mijn oudste er op uit ben geweest!

Waarom is het toch zo leuk om stout te zijn en is het ontzettend saai om braaf en goed te zijn? Dat is de vraag die in de voorstelling Foei wordt gesteld. Voor vijfjarigen is er niets moeilijker om verleidingen te weerstaan en impulsen te beheersen. Je kunt er een wetenschap tegenaan gooien, want wat neigt ons toch naar het ondeugende!?

De Theatervoorstelling FOEI (5+) van Theatergezelschap BonteHond is een muzikale voorstelling die op een originele, muzikale & grappige manier laat zien wat goed en slecht is. Ook mijn kleine jongen heb ik afgelopen week zo nu en dan even toe moeten spreken. Het is niet goed dat je snoep meeneemt als je even gaat slapen en als je s’ochtends vroeger beneden bent is chips geen goed ontbijt. Het is stout, maar toch weet ik het te relativeren, de kinderen zijn nog jong.

Tegenwoordig lijkt “normaal doen” wel de norm, maar zo sta ik niet in de opvoeding van mijn kinderen. Laat ze af en toe maar lekker kind en dus ook stout zijn! Mijn reactie op de beschilderde muren op zijn slaapkamer vind ik dan ook minder erg. Kwastje erover en klaar. Papa staat hier wat anders in en hij heeft ook wel gelijk, maar ach het zijn kinderen.

Met deze te-leuke voorstelling roep ik ook een beetje op tot wat gezonde ongehoorzaamheid. Of misschien neem ik straks wel een zeer net, voorbeeldig kindje mee naar huis vanuit de meervaart in Amsterdam.

Ik zag dat de kleine man geboeid naar de voorstelling zat te kijken. Hij giechelde bij gekkigheden en op serieuze momenten zag ik zijn gezichtje betrekken. De voorstelling deed echt iets met hem. Zowel op de hilarische momenten als op de ‘zwaardere momenten’ In dat opzicht merk ik dat kinderen net sponzen zijn. Ze ervaren van alles, zuigen het allemaal op en je ziet ze het verwerken in de bovenkamers. Toen ik de kleine man naar bed bracht was hij dan ook niet uitgepraat.

Ik denk dat ouders niet vroeg genoeg kunnen beginnen om hun kinderen mee te nemen naar het theater. Door de ogen van een kind leer je weer onbevangen naar een optreden te kijken. De onbevangenheid van mijn kleine mannetje is indrukwekkend. Hij genoot zichtbaar en ik daardoor nog meer.