Delen vinden we super lief

Viola woont nabij Boston en geeft ons een kijkje in haar leven als moeder in de Verenigde Staten. Er zijn wereldwijd veel leuke, opvallende en bijzondere verschillen. Ook Viola weet het inspirend en pakkend te vertellen…. Veel leesplezier

Verenigde staten

Hi, ik ben Viola van Rhijn en woon samen met mijn man, Maarten, zoon Tijn (2 jaar) en dochter Riva (3 maanden) in Winchester, een plaatsje net boven Boston in Massachusetts. Wij zijn hier in augustus 2014 komen wonen in verband met een vierjarig expat contract van Maarten en vertrekken dus (helaas) volgend jaar weer naar Nederland. Ik werk part time als docent bij de Eerste Nederlandstalige School in Boston en doe vrijwilligerswerk voor Prisoners’ Legal Services, een organisatie die opkomt voor de rechten van gevangenen in Massachusetts.

Zwangerschap en bevallen

Kort nadat wij in de VS zijn komen wonen, bleek ik zwanger te zijn van ons eerste kindje. Ik kon gelukkig zelf bepalen wanneer ik met zwangerschapsverlof ging, maar veel Amerikaanse vrouwen werken door tot de dag van de bevalling of erg kort daarvoor en beginnen snel na de bevalling alweer met werken. Er bestaat geen recht op betaald zwangerschaps- en bevallingsverlof.

De controle en begeleiding van de zwangerschap gebeurt overwegend door een obstetrician, een chirurg gespecialiseerd in verloskunde en thuis bevallen is niet gebruikelijk. Tijn was overtijd en met 41 weken kun je hier dan worden ingeleid, daarvoor hoef je zeker niet tot 42 weken te wachten. Na te zijn ingeleid ben ik in het ziekenhuis bevallen. Bevallen mét ruggenprik komt hier veel vaker voor dan in Nederland. Dat ik zonder ruggenprik wilde bevallen heb ik dan ook meermalen moeten aangeven.

Schokkend

Een ander (in mijn ogen vrij schokkend) verschil met Nederland en Boston was ook dat ons al vóór de geboorte door de obstetrician meermalen werd gevraagd of, als wij een zoon zouden krijgen, wij hem wilden laten besnijden. Ook na de geboorte hebben wij nog een aantal keer moeten aangeven dat wij onze zoon graag intact wilden laten!

Kraamhulp zoals in Nederland heb je hier niet, maar je mag wel twee dagen in het ziekenhuis blijven na de bevalling. Tijdens die twee dagen kun je de verpleging en lactatiedeskundige vragen stellen over de verzorging van je baby en de borstvoeding. Dat was toch wel erg prettig, want zeker met een eerste kindje is het toch wel even spannend om ineens de volledige zorg over zo’n klein wezentje te hebben.

Amerikaanse nationaliteit

Omdat onze kinderen in Boston Amerika zijn geboren, kregen zij automatisch de Amerikaanse nationaliteit. Het paspoort konden wij gewoon op het postkantoor in Boston aanvragen. De pasfoto van Tijn werd door de postbeambte op het postkantoor zelf gemaakt met een oud digitaal cameraatje en drie weken later lag het paspoort in de brievenbus met daarbij een folder met het opschrift

“With your U.S. passport, the world is yours!” Amerikaanser wordt het niet!

Kinderopvang

Met vier maanden ging Tijn voor het eerst naar de daycare. Hij gaat twee dagen per week en de rest van de week ben ik thuis. Part time werken is niet erg gebruikelijk, dus ik ben erg blij dat ik het voorrecht heb om niet alleen veel tijd met mijn kinderen door te brengen, maar ook leuk en uitdagend werk te kunnen doen. Daycare is hier trouwens erg duur, bijna $ 700,- per kind per maand voor twee dagen in de week. Kinderopvangtoeslag zoals in Nederland is er in Boston niet. Je moet als full time werkende ouder dan ook aardig wat verdienen om de opvang voor je kind te kunnen betalen!

Eten

De eetgewoonten van de kinderen op de crèche in Boston verschillen nogal van die van ons. Tijn eet s’ ochtends Brinta, ’s middags boterhammen met kaas of avocado of humus en tussendoor fruit. Hier zie ik regelmatig kinderen die ontbijten/lunchen met worstjes, pannenkoeken of hash browns (gebakken aardappels met een krokant laagje) uit de vriezersectie van de supermarkt of met mini donuts van de Dunkin Donuts. In mijn ogen is het dan ook geen wonder dat het aantal mensen met overgewicht hier zo groot is, ongezond eten wordt helaas al vroeg aangeleerd.

Amerikanen

Onze ervaring met Amerikanen is dat zij over het algemeen heel vriendelijk en oprecht geïnteresseerd in je zijn. Je maakt hier veel gemakkelijker een praatje met onbekenden, bijvoorbeeld in de lift, in de speeltuin of gewoon in de rij bij de supermarkt. Ook al leidt dat natuurlijk niet direct tot banden voor het leven, het maakt het leven wel een stuk gezelliger. Ook viel ons direct op dat Amerikanen een stuk beleefder zijn.

Beleefd

Er wordt veel sneller ‘excuse me’ gezegd als iemand je wilt passeren op straat of in de supermarkt. Ook de kinderen in de speeltuin wordt dit al aangeleerd, net als dat de grotere kinderen rekening moeten houden met de kleinere kinderen op de speeltoestellen. Ik heb wel het idee dat Amerikaanse ouders voorzichtiger zijn dan Nederlandse ouders. Een mooi voorbeeld daarvan is dat veel kinderen zelfs bij het rijden op een klein stepje al een helm op krijgen van hun ouders. Als Nederlandse die het fietsen zonder helm met de paplepel heeft ingegoten gekregen, is dat wel even wennen.

Gevaarlijk

Al moet ik zeggen dat ik het wel begrijp dat mensen hier een helm dragen op de fiets. Aparte fietspaden zijn zeker niet standaard. Daardoor word je als fietser gedwongen om op de autoweg te rijden en dat voelt niet altijd even veilig met veel grote auto’s waarvan de bestuurders in Boston vaak met de telefoon in hun hand zitten (hier is handsfree bellen niet verplicht). Fietsen doe ik hier dus maar zelden. Dat is dan ook meteen één van de dingen uit Nederland die ik heel erg mis! Vrijwel alles gebeurt hier met de auto: de kinderen naar school brengen, naar de sportclub gaan, boodschappen doen, koffie halen en zelfs pinnen kun je bij de ‘drive through ATM’.

Schoolsysteem

Kinderen gaan hier in Boston naar school in de plaats en wijk waar zij wonen. Wie voldoende financiële middelen heeft, gaat dus in een plaats wonen waarvan de scholen goed staan aangeschreven. Wat mij hier opvalt als groot verschil met Nederland is dat goed presteren op school heel belangrijk is. Vanaf kleins af aan wordt er eigenlijk al naartoe gewerkt dat de kinderen later op een goede universiteit terecht kunnen komen. Zo adverteren veel daycares dat zij de kinderen zoveel mogelijk zullen uitdagen en kennis bij zullen brengen zodat zij op latere leeftijd hun volledige academische potentie kunnen benutten.

Zesjescultuur

Waar we in Nederland naar mijn idee wel eens te snel genoegen nemen met ‘een zesje’, is dit toch wel weer het andere uiterste. Studeren kost hier heel veel geld; daarvoor moet door de ouders goed gespaard worden. Als studenten een lening hebben afgesloten voor hun studie, dan zijn zij daarna vaak nog jarenlang aan het afbetalen.

De verenigde Staten

Amerika is een fijn land om in te wonen en te reizen en we genieten er ontzettend van om dat vier jaar lang te mogen ervaren nabij Boston. Het zal volgend jaar zeker weer erg wennen worden om ons leventje in Nederland weer op te pakken, maar het zal ook weer erg fijn zijn om onze familie en vrienden weer in de buurt te hebben!

Groeten van Viola vanuit Massachusetts!

———————————————-

Viola bedankt voor je leuke verhaal vanuit Boston en dat je ons een kijkje hebt gegeven in jullie leven ver hier vandaan. Heb je dit gelezen en denk je; Hé ik ben, of ken ook een mama in een ander land en vind het leuk om mijn verhaal te doen ? We vinden het superleuk om jouw verhaal te mogen lezen! Stuur ons snel een berichtje naar info@olivette.nl Mama’s united!

Deze mama’s vertelden ook hun inspirerende verhaal:

Het moederschap in Curaçao, hoe doen mama’s het in Willemstad. Bettina vertelt
Het moederschap in Nederland, hoe doen mama’s het in Amsterdam. Marjolein vertelt
Het moederschap in Suriname, hoe doen mama’s het in Paramaribo. Anja vertelt
Het moederschap in Boston, hoe doen mama’s het in de Verenigde Staten. Viola vertelt
More to come…