Woensdag is mijn thuis werkdag. Wel een halve dag, maar als ik eenmaal in een project zit, ga ik los en vergeet is snel de tijd. Kids speelden in de tuin en voor ik het wist, ging er een reminder-alarm aan. “GGD” stond er groot in mijn scherm. Oja, daswaarook, de 3 jaar oud check, met ogen test en al. Snel, Snel. Spullen pakken en off-we go in raptempo. Maar elke moeder weet dat het niet zo rap gaat met 2 kleintjes.

Opzij, opzij, opzij

Met nog een kwartier te gaan, genoeg tijd om me richting het consultatiebureau te begeven. Ware het niet dat het groei-boekje zoek was, de stoplicht defect was en file veroorzaakte en we achter een vuilniswagen aanreden…. Ik ben zelf ook niet de snelste met een 33-weken zwangerschapsbuik en dan ook nog eens m’n mobiel vergeten….zucht Murphy’s law, maar eerlijk is eerlijk, ik was zelf de boosdoener.

Paniek

Aangekomen bij de balie werd al aangegeven dat een ander gesprek voor ging, tsja we waren een kwartier te laat. De arts kwam naar me toe dat manlief al werd gebeld met de vraag waar we bleven. Zijn nummer staat als back-up in het systeem. Hij begon zich hierdoor grote zorgen te maken. We zijn altijd secuur met op tijd komen. En we hadden het er die ochtend nog over, dus vergeten was ik het niet. Manlief had stad en land afgebeld om uit te zoeken waar we bleven en zat twintig minuten in de stress.

Hoog zwanger

Ik ben immers wel hoog-zwanger en we hebben al eerder een soort-van ‘avontuur’ achter ons liggen. Via de balie heb ik een voicemail bij hem in kunnen spreken. Niet live, want hij belde elk nummer dat hij had af en was continue in gesprek. Arme jongen. Het doet me maar weer realiseren hoezeer ik het getroffen heb met zon zorgzame, lieve man. En vooral dat een mobiel vergeten echt niet handig is. Kunnen jullie zonder? Ik in ieder geval heel lastig!

Veel liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter  Facebook Youtube Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat