De eerste schooldag, mijn moederhart huilt, vandaag was het zover

Vandaag had Olivier zijn eerste schooldag en mocht hij voor het eerst een ochtend wennen. Mijn moederhart bloedt toch wel een heel klein beetje. De eerste echte grote stap in de ontwikkeling naar zelfstandigheid. Zijn vleugels vliegen steeds meer uit. Hij groeit zo snel en wordt met de dag wijzer. Zelf schoenen aan doen, aankleden en ook zijn jas en rugzak omdoen gaat gesmeerd. Heb je ooit een kleuter zijn jas aan zien doen? Dit gaat op een acrobatische wijze, waar je “U” tegen zegt. Ik maakte me geen zorgen over deze dag, maar vond het zeker spannend. Zitten er wel leuke kinderen in zijn klas en zijn de ouders een beetje sympathiek?

Mama ga maar..

Zoals jullie al lazen heb ik de voorbereidingen grondig aangepakt. Olivier zij ook niet voor niets, “mama ga maar“. We hebben samen de school bekeken, de gymzaal, het pleintje, de klas. We hebben er over gepraat en ook heb ik voorgelezen uit het boekje ‘Voor het eerst naar school’ van Dagmar Stam. Gisteren hebben we leuk afscheid genomen op de crèche en vandaag is dan eindelijk de 1^e schooldag aangebroken.

Het is zover: De eerste schooldag

Om tien voor half 9 stond ik al voor de hoofdingang te wachten tot de conciërge de deur opende en de schooldag kon beginnen. We stonden enthousiast vooraan zodat Olivier niet overlopen zou worden. Toen de bel ging, stormden alle kids naar binnen. Op dat moment zag ik hoe klein mijn mannetje nog is. Hij probeerde zijn kleine lijfje tussen de deur te wurmen, dwars door de grotere kinderen heen. Zijn klas was al snel gevonden en toen ik de juf naar Olivier zag aanlopen, voelde ik mijn traan opkomen. Hoe suf. Moeders hebben het er gewoon moeilijker mee dan hun kinderen. Juffen zijn hier op getraind, want ze gaf geen kik en aanschouwde mijn volgelopen ogen.

Matties

Juf Marieke toonde hem zijn kapstok met een poezenplaatje, waar ook in de klas een stoel van klaar stond. Zijn broodtrommel en beker werden klaargezet en hij mocht gaan zitten. Naast hem kwam een jongetje en meisje te zitten waar hij zich lief aan voorstelde. Het viel me op dat heel veel ouders in de klas bleven hangen tot de bel ging. Voor deze 1e schooldag en de 1e week neem ik daar ook zeker de tijd voor, maar ik kan niet al te lang blijven hangen want ‘Duty calls‘… Ik keek rond, hier zitten wel toekomstige matties…

Boks

Toen de bel ging, kon ik weer weggaan. En zo geschiedde. De eerste schooldag is een feit. Er werd niet moeilijk over gedaan en Olivier keek spannend om zich heen. Geen kus of knuffel, nee hoor gewoon een stoere boks. “fijne dag lieverd, tot straks’. Toen ik een glimp wierp door het grote raam, zag ik hem nieuwsgierig om zich heen kijken. Missie geslaagd.  Een laatste foto voor in zijn plakboek en hupsakee, mama mocht weer richting de auto. Hier kon ik nog even ongegeneerd een traan laten stromen. Niemand die het zag ;-D …Slik. Mijn 1^e doel nu is toch echt een fiets met fietszitje, want parkeren is een no-go bij deze school. En ik ben toch echt een praktische mama, maar dat daargelaten. Een leuk volgend project. (iemand tips?)

Wennen

Olivier stapt moeiteloos over in de nieuwe situatie en geniet zichtbaar van zijn eerste schooldag. Daarentegen kunnen andere kindjes er veel langer over kan doen om te wennen. Het ene kind huilt bij het afscheid, of blijft zich aan je vastklampen, terwijl andere kinderen er koeltjes op kunnen reageren. Ach, het is allemaal normaal denk ik dan maar. Ik zal niet de enige moeder zijn die een pak zakdoekjes mee naar het schoolplein heeft genomen op die 1^e beruchte schooldag.

Ik ben benieuwd hoe ik hem straks zal ophalen. Vaak zijn ze in het begin erg moe, een beetje huilerig, en wat stiller dan gewoonlijk. Dit verwacht ik ook wel bij mijn kleine vriend. Ze kunnen ook slechter gaan slapen, of weer in bed plassen, maar ik lees overal dat dat wel weer voorbij gaat. Mijn zusje vertelde me dat een kindje dat heel gemakkelijk went, na een maand of drie ook een enorme terugval kan krijgen. Ik ga er in ieder geval goed op letten. Ook zal ik het in de gaten houden dat hij straks niet helemaal opgebrand is. En als hij te moe is om naar school te gaan, dan houd ik hem gewoon een middagje thuis. Lekker vertrouwd onder mama’s vleugels.

Trots

Uiteindelijk zijn het vooral de ouders die er moeite mee hebben, die spannende eerste schooldag. Ik heb een traantje weggepinkt en gaf het ook toe aan mijn hubby. Het is de verandering. Ik vind het spannend voor de kleine jongen en we zullen moeten gaan wennen aan een andere ritme. We gaan er een feestje van maken en gaan het met plezier tegemoet.  Wat zijn we trots op dit mannetje en stiekem ook blij met deze nieuwe, grote stap in het groter worden. Hij leert in rap tempo zelfstandigheid. En laten we niet vergeten dat naar school gaan heel wat geld scheelt, oef… dat is dan ook wel en groot voordeel. Maar nu doet mijn moederhart nog even pijn…

Was het wennen bij jullie een eenvoudig traject, of staat die spannende 1e schooldag jullie nog te wachten? … spannend

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter Facebook Youtube  Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat.