Een week zomerkamp bij Survivalkamp en Ponykamp Klein Oever in Balkbrug, dit is wat ze er van vonden

Wij lichten een tipje van de sluier op van beide zomerkampen met wat onze kinderen ons vertelden…

De spanning was voelbaar, al ruim voor vertrek. Het was de eerste keer dat alle drie onze kinderen meegingen op zomerkamp mét overnachting. Ik had zorgvuldig geboekt: twee van onze jongens gingen op survivalkamp bij Klein Oever, onze dochter van tien koos voor het Ponykamp Klein Oever, beide zomerkampen op hetzelfde terrein, maar ieder uniek, met een compleet andere insteek. Alles was voorbereid. De rugzakken en duffel bags stonden klaar, slaapmatjes opgerold voor de bivaknacht, regenlaarzen ingepakt, en het ponygerei voor onze dochter was op tijd aangeschaft. Toch stond ik daar met een bonkend hart toen we ze afzetten. Kids & ride was het motto: we mochten niet mee naar hun verblijf, wat het afscheid net dat tikje spannender maakte. Wel een hele goede aanpak aangezien je het afscheid te lang kunt maken en daarmee heimwee juist aanwakkert. 

Een week later werden we al vroeg met koffie ontvangen op het terrein. Het ophaalmoment was van 9:00-10:30 waar de kindjes ons al tegemoet kwamen rennen na hun ontbijt. We troffen drie trotse kinderen aan die ons een rondleiding gaven en onze beter beeld gaven van hun avonturen die week. We gluurden uiteraard al wel mee via de social media van beide zomerkampen, maar ze deelden gdpr-technisch wat minder waardoor we in het ongewisse bleven.

We wandelden langs de plekken waar ze hadden geslapen, gegeten, geravot, gevallen, geklommen en gegroeid. En wat is het terrein door de jaren heen veranderd en geprofessionaliseerd. Ruimer, moderner, met een zwembad, speelgerei, binnen- en buitenbakken, nieuwe stallen en veel meer ruimte voor avontuur.

Wat de kinderen ons vertelden? Dat lees je hieronder. Een eerlijk, gedetailleerd kijkje in het kamp door de ogen van drie kinderen, al geloof ik dat veel boeven streken ons niet zullen bereiken… 

Eten op kamp: warm, voedzaam en bovenal lekker

De kinderen startten hun dag met een stevig ontbijt (chocopasta, vleeswaren, kaas, jam, pindakaas). ’s Middags werd er altijd warm gegeten, in drie gangen: een soepje vooraf, daarna een hoofdgerecht zoals patat met saté, pannenkoeken of een bord pasta, en een toetje, meestal vla. ’s Avonds stond er brood op tafel met een snack, bijvoorbeeld een kaassoufflé, of kroket. Eén avond was gereserveerd voor de barbecue, wat volgens onze kinderen “de beste avond ooit” was.

Tafeldekken, afruimen, of afwassen hoefde niet (geen taakjes, wat een luxe), tenzij de kinderen corvee hadden. En corvee, “dat krijg je als je stoute dingen deed”, vertelde mijn zoontje. In geuren en kleuren vertelden de jongens vrolijk dat er een frietjes gevecht was ontstaan tussen de leiding en de kinderen. En tsja, toen moest er worden afgewassen.

Op het survivalkamp mochten de kinderen zelf hun eigen pizza beleggen en in de pizzaoven bakken. De beleving van je eigen avondmaal maken, dat was wat écht bleef hangen. Die vrijheid en zelfstandigheid gaf hen zichtbaar een boost.

Op mijn vraag of er ook iets van fruit op het menu stond, werd er schouderophalend gereageerd. Nee, dat was er nauwelijks. Maar dat halen we thuis wel weer in, dacht ik toen ik de modderige rugzakken uitpakte.

Survivalkamp: avontuur, vrijheid en modder tussen je tenen

De jongens vertelden vol vuur over hun week. Iedere dag bracht iets nieuws. Op maandag stond mountainbiken op het programma. De geplande 17 kilometer werd teruggebracht naar 9, omdat dat beter aansloot bij de groep. Alleen al dát vond ik als ouder geruststellend: er wordt gekeken naar de kinderen, naar hun kunnen en energie.

Dinsdag gingen ze klimmen, vlotbouwen en kanoën in Ommen, een dag vol actie waarvoor ze met de bus vertrokken. Woensdag werd de dag van de survivaltocht. Door het bos, langs opdrachten en puzzels, én met een spelelement waarbij een ei heel moest blijven. Punten werden verdeeld, maar niet altijd zoals verwacht. “We waren gewoon opgelicht door de begeleiding met ei gooien en onderhandelen,” zei mijn zoon met een mengeling van verontwaardiging en trots. Een verhaal dat inmiddels al drie keer is verteld aan de ontbijttafel, en dat dus indruk heeft gemaakt. De begeleiders zorgden altijd voor vertier begreep ik uit de verhalen.

Het hoogtepunt volgde op donderdag: de bivak. Gewapend met touw, een zeil en hun eigen creativiteit bouwden ze een onderkomen. Acht kinderen per tent, slapen in de openlucht, dicht op elkaar. Het was niet koud, vooral best spannend. De jongens spraken over het bouwen alsof het een missie was. Alles zelf doen, samen beslissen, en daarna slapen in je eigen bouwwerk. Het gevoel van vertrouwen en verantwoordelijkheid straalde ervan af.

Vrijdag wandelden ze in twintig minuten terug van de bivakplek. De dag stond grotendeels in het teken van rust en vrije tijd. Mijn jongste zocht meteen zijn nieuwe voetbalvrienden op. De ander verdween met een boek naar een rustig plekje of dook het water in. Twee totaal verschillende karakters, die op hun eigen manier genoten van wat het kamp hen gaf.

Ponykamp: structuur, verzorging en échte ponyliefde

Voor onze dochter draaide de week om pony’s. Ze poetsten, verzorgden hun verzorgpony en reden twee keer per dag op hun eigen niveau. Er was veel aandacht voor veiligheid: cap verplicht, begeleiding betrokken, en duidelijke afspraken.

De trampoline was bijvoorbeeld alleen toegankelijk voor twee kinderen tegelijk, en trucjes waren niet toegestaan. Begrijpelijk. Dat gold ook voor het zwembad. Je mocht alleen in groepjes van drie zwemmen, altijd met een begeleider erbij. Veiligheid boven alles.

De woensdag was pony-vrij. De dieren hadden rust nodig, maar voor de kinderen was dit een fijne afwisseling. Er werden andere activiteiten gedaan, en juist die lege momenten zorgden voor verbinding. Hier ontstaan vaak de vriendschappen, de geheimen en de kampmagie.

Er waren kleine ongelukjes, waarbij een meisje van haar pony viel, maar gelukkig bleef alles zonder blijvende schade. Klein Oever is dan ook een echte manege met jarenlange ervaring. “Bij ons op het survivalkamp viel er iemand in het water tijdens het vlot bouwen en tijdens mountainbiken vloog dezelfde persoon twee keer uit de bocht” grinnikte mijn zoon. Het blijft een avonturenkamp, toch!? Onze kids voelden zich overigens de hele week veilig en vertrouwd.

Wat mijn dochter wel lastig vond, was dat ze als oudste in haar kamer niet mee mocht doen aan de avondactiviteiten van de huifkargroep. “Om acht uur naar bed is echt niet oké, mama,” verzuchtte ze. Buiten bij de huifkarren is dat rond 10-11 uur. Haar broertje Lucas (8) antwoordde briljant: “Ik snap wel dat je om acht uur naar bed moest, want anders kletter je van je pony.” Tja, hij heeft gelijk en eerlijk: het woord ‘overlopen’ is een nieuw woord in hun vocabulaire, echt niet dat ze al vroeg sliepen. Er werden nog genoeg boeven streken uitgevoerd!!

Het kampgevoel: postkaartjes, moddervoeten en kleine overwinningen

Wat kamp bijzonder maakt, zijn niet alleen de grote activiteiten, maar juist de kleine dingen. Een kaartje dat we hen stuurden, dat bij het eten werd bezorgd. (wel doen hoor, je wilt niet dat jouw kindje als enige niets ontvangt). Een ei dat heel moest blijven tijdens een opdracht, en dat, helaas bij onze dochter niet heel bleef. Een kort telefoontje halverwege de week, waarin je hoort dat ze je missen, maar ook groeien. (dit kan op vaste tijden tijdens het eten. Wij belden in de ochtend om te voorkomen dat ze gingen malen in de nacht)

Onze dochter vond het lastig dat ze sommige dingen misliep, zoals de avondspooktocht met de huifkarmeiden. Ook vond ze de disco van de buitengroep stoerder. “Mam, ik ben geen fan meer van K3”, want tja, de muziek is uiteraard toegespitst op de doelgroep en ze is al immers al bijna 11. Maar tegelijk weet ik zeker dat juist deze momenten haar sterker maken. Volgend jaar slaapt ze als bijna twaalfjarige waarschijnlijk wél in de huifkar.

De accommodatie: luxe lodges en een vleugje nostalgie

Waar je misschien spartaanse omstandigheden verwacht bij de term ‘survival kamp’, werden wij aangenaam verrast. De jongens sliepen in luxe lodgetenten, met meerdere kamers (2-4 per kamer), eigen sanitair én een warme douche. De oudste maakte hier dankbaar gebruik van. De jongste heeft het bestaan ervan waarschijnlijk nooit ontdekt.

Onze dochter sliep in het ponykampgedeelte. Kinderen van 6 tot 11 slapen in de boerderij, op kamers van twee tot vier meiden, of in de grote meisjeskamer 7, waar achttien meiden samen slapen. Meiden vanaf 11 jaar slapen in een huifkar, met vier meiden per huifkar.

Welke kamp past bij jouw kind?

Survivalkamp en ponykamp verschillen in de aanpak met her en der een overlap. Voor ons logistiek technisch ideaal om alle drie kindjes dichtbij elkaar plezier te laten hebben.

Het survivalkamp is ideaal voor kinderen die houden van avontuur, samenwerken, bouwen, buiten zijn en een beetje chaos. Het ponykamp past beter bij kinderen die structuur waarderen, graag zorgen voor dieren, en genieten van vaste ritmes zoals twee paardrijlessen per dag en in de avond spelletjes.

Beide kampen boden onze kinderen nieuwe vriendschappen, vieze voeten, hilarische verhalen en persoonlijke groei. Met Carice, werd er gelijk nummers uitgewisseld en haar jongere vriendinnen Jikke en Veerle blijven in haar hart.

“Volgend jaar weer. Maar dan wil ik graag in de huifkarren buiten slapen.” aldus mijn dochter…

Tip van ons: Wil je een zomerkamp boeken voor je kind(eren)? Laat je keuze afhangen van hun karakter, energie en behoefte aan structuur of vrijheid. En bovenal: geef ze de ruimte om te ontdekken wie ze zijn, buiten jouw gezichtsveld, maar altijd in jouw hart. Dagkampen als Engels voor Bengels, of zeilkamp waren een succes, waarbij we dit jaar voor een verblijf kozen. Zowel wij als de kinderen zijn dan ook zeer enthousiast over Klein Oever, net als vele andere ouders. “Mijn dochter komt hier al drie jaar op rij’ vertelde een ouder bij het afrekenen enthousiast.

Thuis is het nu aan mij om de tassen vol wasgoed weg te werken, kleding vol grasvlekken, modder en herinneringen. Een beter teken van een geslaagd kamp bestaat er eigenlijk niet.

Marjolein 

Volg je ons als op Facebook | Tiktok | Instagram | Pinterest | Youtube. We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat