Gezond eten en snoepen… het blijft een dilemma

Delen vinden we super lief

Even een heel ander onderwerp dan leuk speelgoed in deze december periode. Snoepen…! Hoe houd je het eet en snoepgedrag tijdens de feestdagen in toom?? Als volwassene is het al lastig genoeg om je te beheersen. Maar als kind is deze periode natuurlijk helemaal het einde. Het is allemaal zo lekker en ik wil niet de hele dag de snoeppolitie spelen.

50 stuks snoep en een mandarijn

Het begint bij ons als met Halloween, het vanuit Noord Amerika overgewaaide griezelfeest waar mijn man bij opgegroeid is wordt bij ons thuis gevierd. En of je nou bij de Action of de Hema binnenloopt, je wordt meteen geconfronteerd met het thema snoep. Vanuit Halloween stomen we door naar Sint maarten, waar het binnenhalen van zoveel mogelijk snoep toch echt wel het doel is van de rondgang door de buurt. Dit jaar kwam Miss O met maar liefst 50! Stuks snoep terug.

Nou ja…. Er zat ook een mandarijn bij, van die ouwe zuurpruim op de hoek 😉 Hupsakee, meteen door naar Sinterklaas, bij de intocht waren al meer pepernoten verzameld dan dat ze in 3 weken kan wegwerken, door naar de Kerstkransjes en als kers op de taart nog even een suiker oliebollen festijn met oud en nieuw. In de supermarkt loopt het ook allemaal naadloos in elkaar over en de verleidingen zijn overal.

Avondeten is geen feest bij ons thuis

Miss O is geen makkelijke als het op eten aankomt. Nooit geweest. Bij het avondeten eet ze kleine porties en ze is het tegenovergestelde van avontuurlijk aangelegd. Het is niet zo dat ze alleen ongezonde dingen lust, sterker nog, met patat doe je haar geen eens een plezier, maar ze eet weinig en is eenkennig. Met moeite gaan er tijdens de lunchpauze op school 2 volkoren boterhammen in. Fruit en rauwkost vind ze heel lekker dus daar geef ik flink wat van mee. Maar avondeten is gewoon geen feest met haar. Weinig, traag eten en eenkennig zijn de woorden die in mij opkomen als ik dit schrijf.

We proberen er geen strijd over te voeren. Ze vraagt nooit om iets anders, ze eet liever gewoon niks. Maar we straffen of belonen ook niet met een toetje ofzo. De enige consequentie van niet genoeg eten bij het avondeten is dat er dan ook geen ruimte in je buik is voor snoep. We proberen gezond en afwisselend eten aan te bieden, binnen de bandbreedte van wat ze lust.

Dus wel wortel en tomaat, geen komkommer. Wel broccoli en sperziebonen, geen bloemkool en spruiten. Wel rijst, pasta of tortilla, geen aardappelen. Qua drinken zijn we wel weer streng. Water is prima, af en toe wat suikervrije aanmaak limo en in het weekend een fristi zonder toegevoegde suikers. Al met al vind ik zelf dat ze geen overdreven gezond of ongezond eetpatroon heeft.

De familie snoepkont

En daar is dan dus het thema snoep. Papa en mama zijn allebei snoepkonten. We proberen erop te letten, maar dat zit gewoon niet in ons DNA. We willen niet dat onze dochter de weinige eetlust die ze heeft al verpest met snoepen, maar zijn ook geen suikerpolitie. Bij ons mag ze in principe alles eten, naar wel met mate. Ik vind een bakje chips bij het rustmomentje voor de tv aan het einde van een lange dag ook gezellig, of een koekje na het zwemmen, een croissantje of donut van de bakker op zaterdag ochtend. Ik probeer tussendoor ook echt wel rauwkost aan te bieden hoor. Zo is het niet. Maar er mag bij ons mag er dus ook lekker gesnoept worden tussendoor.

De kleine Keuken #kleindilemma

We kregen een proefpakket van ‘De Kleine Keuken’ met verantwoorde biologische koekjes en chips om te proberen. Ik was fan want een beetje hulp bij het verminderen van zout, suiker en vet is natuurlijk nooit weg. We kregen 2 soorten zoutjes ‘Pizza surfers’en ‘Paprika Tekkels’. Ik besloot er een taste test van te maken. Want alles wat je op youtube ziet is nog veel leuker om zelf te proberen. Ik zette 3 bakjes neer, in het derde bakje gingen paprika wokkels.

Ze begon met de hondjes, omdat die er leuk uit zagen wilde ze die eerst proberen. Duim omhoog… ze vond ze lekker. Daarna de wikkel, die ging er natuurlijk in als zoete koek (uhm, zoute chips).

Ten slotte de pizza surfers. Deze laatste vielen helemaal niet in de smaak. Het eindoordeel was dat de paprika wokkels toch echt de lekkerste waren. Ik had het wel verwacht, minder zout, minder vet en minder smaakversterkers betekent toch ook wat andere smaak.

En onze eenkennige eter houdt dus niet van anders. We gaan over op de koekjes: Superheldjes gevuld met appel (ik weet al dat die geen kans maken, andere koek met appel vindt ze ook niet lekker) en Chocokoeko’s met cacao. De tweede werd niet afgekeurd, maar om nou te zeggen overmatige enthousiasme… tsja. Geen suiker en met volkoren meel. Veel te gezond natuurlijk.

Pick your battle

Als volwassene ben ik bereid om concessies te doen, als iets gezonder is dan kan ik wennen aan een smaak die ik in eerste instantie iets minder lekker vind. Maar dat gaat een kind niet uit zichzelf bedenken. En dus zal ze het niet uit zichzelf kiezen. Dan is de vraag of je dat af gaat dwingen, want natuurlijk kan dat. Wij bepalen wat er aangeboden wordt, en als je maar lang genoeg alleen dit aanbied gaat ze het vanzelf wel eten.

Er zijn vast kinderen (echt, ik ken dus kinderen die gewoon op eten wat er voor hun neus gezet wordt, ook als ze het nog nooit eerder hebben geproefd) waar deze dus als zoete koekjes naar binnen zouden gaan. Maar wij vinden het niet nodig om er enorm strak erin te gaan zitten. Ik monitor echt wel wat ze qua zoetigheid binnen krijgt, maar ik vind ook dat koek en snoep moet kunnen. Dus ik ga haar dan niet ‘dwingen’ om voor de gezondere variant te kiezen. Ieder moet als ouder zijn eigen pad kiezen in dit soort zaken. En we moeten elkaar vooral in waarde laten in deze keuzes.

Opvoeden is al moeilijk genoeg, dus mijn opvoed credo: pick your battle! En inzetten op gezonder snoepen is in huize Church nu even niet de prioriteit