Het is nog als de dag van gisteren dat ik met zweet in mijn handen en tranen in mijn ogen op mijn werk ging vertellen dat ik zwanger was van mijn 3e kindje. Want hoe vertel je dit leuk en onbevangen? Zouden ze me nu ontslaan, of er op neer kijken? Onzekerheid ten top natuurlijk, mijn collega’s waren juist in euforische staat en waren zelf beduusd dat ik ook maar enige twijfel hier over had. Ik ben nu inmiddels 3 jaar verder, maar kan me het gevoel weer goed terughalen. Want hoe vertel je het nu op je werk op een goede manier. Gastblogger Aileen is zwanger van haar 2e ‘bundle of joy’ en vertelt haar mooie verhaal… Lees je mee?
Aileen vertelt….
Ondertussen zijn we alweer een paar maanden verder. Deze zomer kwamen we erachter dat er een tweede kindje op komst was. Na een onzekere periode vol zwangerschapstesten, hadden we dan eindelijk een enorme knaltest in de hand en sprongen we allebei een gat in de lucht! Het was weer gelukt. Wij natuurlijk super blij en na een prachtige 12 weken echo vond ik het tijd om aan mijn nieuwe baas te vertellen. En dat is niet mijn grootste hobby….
Een nieuwe weg inslaan
Het ‘ hoe vertel ik -het-mijn-baas-probleem’ was nieuw voor mij. Bij mijn eerste zwangerschap hoefde ik niks te vertellen. Elke vrijdagmiddag trokken we om vijf uur een fles witte wijn open om samen met mijn collega’s het weekend in te luiden. Dus binnen een week of twee viel ik toch wel door de mand. Mijn baas heb ik het niet eens verteld omdat we middenin verhuisplannen naar Londen zaten. Dus toen ik twaalf weken zwanger was, nam ik ontslag en vertrokken Martijn en ik naar onze nieuwe woonplaats. We stapten met z’n tweeën in het vliegtuig om een kleine twee jaar later met z’n drieën weer terug te komen.
Mama zoekt een baan
Terug in Nederland had ik ontzettend veel zin om snel weer aan de slag te gaan. Het liefst een dag of twee, drie zodat ik genoeg tijd over had om ook van onze kleine meid te genieten. Een baan niet te ver van huis want mijn man heeft ruim een uur reistijd. Die is dus over het algemeen niet voor acht uur ’s avonds thuis. Toen we na 15 jaar besloten om terug naar Brabant te verhuizen verwachtte ik binnen twee maanden weer lekker aan de slag te gaan.
Bij mijn vorige werkgever kon ik zo aan de slag. Maar om nou samen dagelijks op en neer naar Amsterdam te rijden leek me een beetje te veel van het goede. Dus ik, vol goede moet op zoek naar werk in het, oh zo gezellige Brabant. Na een jaar zoeken had ik eindelijk een leuke baan. Een jaar! Dat had ik niet verwacht.
Timing van je kinderwens
Sommige dingen zijn niet te timen. Zoals, of en wanneer je zwanger wordt. Voor de één is het meteen raak, de ander doet er maanden of zelfs jaren over. Als het überhaupt al lukt. Ons werd geadviseerd om een jaar te wachten met een tweede kindje omdat Amelie met een keizersnede ter wereld is gekomen. Na een jaar ‘wachten’ kwam er een verhuizing, een zoektocht naar een nieuwe baan. Uit ervaring weet ik dat zwanger zoeken naar een baan lastig is. Al mogen werkgevers je niet weigeren omdat je zwanger hebt.
Tijdens een sollicitatiegesprek mogen ze niet eens vragen naar een eventuele kinderwens. maar ja, als je kunt kiezen, zullen tussen twee kandidaten die even geschikt zijn, zullen weinig werkgevers voor een zwangere vrouw gaan. Stiekem denk ik dat het vermoeden van een sterke kinderwens al niet mee werkt. Sinds we weten dat baby’tjes niet door de ooievaar worden gebracht kan je vrij goed achterhalen wanneer je zwanger bent geworden. Bij mij was dat op de allereerste dag van mijn contract. Misschien niet de allerhandigste planning…
Het goede nieuws verspreiden
Wat is nou het beste moment om het goede nieuws wereldkundig te maken? Soms is het lastig om het ‘geheim’ te houden. Bijvoorbeeld wanneer je, je hondsberoerd voelt. Ik ben zelf nogal van de bourgondische levensstijl. Dus de eerste keer dat ik mijn moeder zag en ze heerlijke rauwmelkse kaasjes voorschotelde, viel ik door de mand.
Ach ja, anders was het een half uur later geweest toen de fles wijn op tafel kwam. Je kunt natuurlijk smoesjes verzinnen en je in allerlei bochten wringen om het geheim te houden, maar dat is niet echt mijn ding.
Wanneer vertel je het je baas?
Wettelijk ben je verplicht om ten minste drie weken voor je verlof je werkgever in te lichten. Alleen is het voor het bedrijf waar je werkt niet zo handig om zo laat te vertellen dat je er 16 weken tussenuit bent. De werkgever moet op zoek gaan naar een vervanger en het is fijn als hij of zij daar even de tijd voor heeft. Daarnaast gaat het op een gegeven moment opvallen als je buik begint te groeien.
De meeste mensen wachten met vertellen tot ze de termijnecho hebben gehad. Als alles goed gaat, zie je op dit magische moment het hartje kloppen. Dat is zo bijzonder en mooi! Daarnaast neemt na 12 weken de kans op een miskraam enorm af. Waarschijnlijk wil je het bij de eerste positieve zwangerschapstest wel van de daken schreeuwen. Maar als het mis gaat moet je dat ook weer aan iedereen vertellen. Ik hou zelf erg van wat meer zekerheid dus heb drie maanden gewacht om het op kantoor te vertellen.
Bescherming op de werkvloer
Als je vanaf het begin van je zwangerschap de hele dag boven de wc hangt is het misschien handiger om je omgeving wat eerder op de hoogte te stellen. Het zelfde geldt als je werk doet wat je zwangerschap in gevaar kan brengen. Als je zwanger bent, heb je recht op bescherming op de werkvloer. Hiertoe is je werkgever verplicht.
Dan moet hij of zij natuurlijk wel weten dat je zwanger bent. Anders is het lastig om daar rekening mee te houden. Denk daarbij aan werkzaamheden met chemische stoffen, zwaar fysiek werk of heel stressvol werk.
Hoe vertel je het je baas?
Je kunt het best eerst je leidinggevende op de hoogte stellen en het is wel zo netjes om dat face-to-face en één-op-één te doen. Het zou vervelend zijn als hij of zij het hoort via een collega die zich per ongeluk verspreekt.
Bij mijn 12 wekenecho was iedereen op vakantie. Aansluitend op de vakantie van mijn baas vertrok ik voor drie weken naar een camping in de Franse Alpen. Ik was me enorm druk aan het maken om nog vijf weken te wachten. Ten eerste zag ik er als een berg tegenop dus verder uitstellen leek mij geen goed plan. Ten tweede was ik bang dat mijn buik al langzaam zichtbaar begon te worden na mijn vakantie.
Uiteindelijk heb ik mijn baas gebeld op de enige dag dat hij terug was van vakantie, maar niet op kantoor werkte en ik nog niet vertrokken was. Niet echt de meest chique manier, maar ik moest het kwijt. Ontzettend zenuwachtig bracht ik hem, met een trillende stem, het ‘goede’ nieuws. Mijn baas reageerde super relaxt! Zoals ik eigenlijk wel verwacht had. Pffff…. wat een last was er van mijn schouders. Met een heerlijk gevoel stapte ik in de auto richting Frankrijk. En helemaal mooi: van de week is mijn contract verlengd. En nog met een salarisverhoging ook! Wat wil je nog meer!
Gerelateerde blog: Zo vertel je het op je werk dat je zwanger bent
Liefs Olivette
Olivette is ook actief op Twitter Facebook Youtube Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat
4 comments