Delen vinden we super lief

Precies een jaar geleden was het tijd om te genieten van mijn zwangerschapsverlof. Op ‘net iets eerder een griepje meepikken dan normaal‘ na, had ik een top zwangerschap. Jammer van die sushi en wegloop kaasjes maar dat gemis verdween als sneeuw voor de zon als ik mijn kleine meisje voelde trappelen in mijn buik. Mijn vorige zwangerschap eindigde in een keizersnede, dat we thuis gekscherend keizersnee noemen! Dus waarom zou het dit keer wel een natuurlijke bevalling worden?

Een ongeplande keizersnee

Ik heb heel lang geroepen dat Amelie nog steeds in mijn buik had gezeten als ze me niet een handje geholpen hadden op de operatiekamer. Na een zwangerschap van ruim 41 weken maakte mijn meisje nog absoluut geen aanstalten om de wereld eens vanuit de andere kant van mijn buikwand te bekijken. Geen wee, voorwee, harde buik, gebroken vliezen, slijmprop, of welk voorteken dan ook. Het werd tijd om een handje te helpen. Ik werd ingeleid door de arts. In de eerste instantie gebeurde er niet veel. Uiteindelijk gebeurde er bij mij nog steeds weinig, maar baby’s hartslag zakte. Nog geen uur later had ik mijn prachtige meisje in mijn armen, terwijl de laatste hand werd gelegd aan het dichten van mijn buik. Wie had dat nou verwacht? Een keizersnee had ik niet zien aankomen en was ik niet op voorbereid.

Keizersnee of ’the natural way’

Waarom zou haar kleine zus nu ineens wel spontaan geboren worden? Na een eerdere keizersnee, wordt inleiden namelijk niet geadviseerd. Nou was ik ook niet erg enthousiast over mijn eerdere inleiding, dus vond het prima om dat deze keer over te slaan. Ik was heel blij dat ik zelf mocht kiezen of ik een keizersnee wilde, of de natuur haar vrije gang zou laten gaan. Mijn keuze werd eerst afwachten maar mocht er niks gebeuren, dan stond mijn keizersnede al gepland bij 41,5 week zwangerschap.

Bioscoopje pakken en sporten tijdens “werktijd”

Uitgaande van ruim vijfenhalve week zwangerschapsverlof voordat de kleine er zou zijn, had ik lekker veel dingen gepland. Vrienden opzoeken, een dagje Efteling en die ene leuke tentoonstelling bezichtigen omdat ik ineens tijd had op een doordeweekse dag. Op woensdagochtend sloot ik aan bij mijn mama- en zwangerensportgroepje nadat ik Amelie naar de opvang had gebracht. Ik bestudeerde de bioscoopagenda want dit vond ik een prima excuus om ongegeneerd overdag een filmpje mee te pikken. De dag voor mijn uitgerekende datum struinde ik de Negenmaandenbeurs af omdat het zo heerlijk is om even helemaal op te gaan in mijn zwangerschap en baby-to-be.

Kom maar kleine meid

Op mijn ‘Due day’, zoals ze dat in Engeland zo mooi zeggen, had ik zin om lekker laat naar bed te gaan. Ik ben nou eenmaal een avondmens. Om half twee dook ik mijn bed in. Een uur later braken mijn vliezen, ’s middags had ik mijn meisje in mijn armen en bevond me op een heerlijke roze wolk. Ik was totaal niet voorbereid. Er lag geen matje in mijn bed voor het geval mijn vliezen zouden breken want tsja waarom zou ik nu wèl ineens spontaan gaan bevallen? De vorige keer was ik immers overtijd.Ook in het ziekenhuis ging het snel. Precies een uur nadat we kaartje uit de parkeergarage haalden, was onze dochter geboren, op de minuut nauwkeurig. Haar met zorg uitgekozen kleertjes en mutsje lagen nog in de auto want zo snel hadden we niet verwacht.

Het kan dus wel

Een eerdere keizersnee betekent dus helemaal niet dat je daarna niet “gewoon” op een natuurlijke manier kunt bevallen. Nou kan het zijn dat er lichamelijke factoren meespelen waardoor de kans op een natuurlijke bevalling kleiner wordt. Dat was bij mij niet het geval. Alleen kwam die bevallig bij mijn eerste dochter maar niet op gang. Ik had het internet helemaal afgestruind om er achter te komen hoe groot de kans was dat er nu weer niks gebeurde.

Oh nee! Een keizersnede

Mijn keizersnee is heel erg goed gegaan. De wond heelde snel en mooi. Ik mocht de eerste weken niks tillen wat erg onhandig was. Zeker omdat we een trap voor de deur hadden en ik de kinderwagen niet mocht tillen. Afgezien daarvan voelde ik me top. Iedereen roept altijd dat herstellen van een keizersnede zwaarder is dan van een natuurlijke bevalling maar geen bevalling is hetzelfde en dat geldt ook voor het herstel. Mijn litteken, die ik zag als een soort natuurlijke tatoe voor de geboorte van mijn kind, is bijna niet meer zichtbaar.

Uitscheuren en inknippen

De dag waarop mijn jongste dochter is geboren is misschien wel de mooiste dag van mijn leven. Oké op een gezamenlijke eerste plek met onze huwelijksdag. Hormonen zullen vast een rol hebben gespeeld. Een natuurlijke bevalling was voor mij zo ontzettend mooi. Natuurlijk zijn die weeën geen feestje. Ik kwam het ziekenhuis in en mocht meteen beginnen met persen. Hoe fijn is dat! Mijn grote angst was dat ik te horen zou krijgen dat ik drie cm ontsluiting had. Het ging allemaal heel snel. Te snel misschien wel want ik was flink uitgescheurd en moest alsnog de o.k. in. Zo bizar dat je daar helemaal niks van voelt. Daardoor duurde mijn herstel lang en begon ik aan een fysiotraject voor mijn bekkenbodem. Maar wauw: wat een dag en wat een heerlijk meisje!

Mijn prachtige meisje

Op de dag van mijn geplande keizersnee, lag mijn meisje heerlijk te slapen en ging haar allereerste carnaval langzaam aan haar voorbij. Ik ging zo nu en dan even zitten terwijl onze andere dochter aan de schminktafel langzaam veranderde in een prinses. Mijn geluk kon niet meer op.