Het straffen van je kind: dit zijn de 7 valkuilen

We hebben als ouder een belangrijke rol om onze kinderen op te voeden en te vormen tot lieve, wijze en zorgzame wereldburgers. We hebben kinderen ‘te leen’ tot ze hun eigen vleugels gaan uitslaan. En gaandeweg komen er momenten dat je je kindjes moet straffen om hun idioterieën, of vreselijke wandaden. Er zijn echt momenten dat ik ontplof, maar hoe straf, of berisp je je kids op een goede, verantwoorde wijze? Je houdt zoveel van die kleine bandito’s, maar soms…. Soms plak ik ze maar wat graag achter het behang. Maar dan wel verantwoord uiteraard…. dit zijn de 7 belangrijkste valkuilen bij het straffen van kinderen…

Verantwoord straffen

De mate van straf verschilt uiteraard per situatie. Het vol kalken van muren en de trap met oliekrijt, of een tv vol gesmeerd met billencréme crème is vreselijk. En toen de bak vol kraaltjes over de vloer ging na tig keer waarschuwen, was het lastig om mijn kalmte te beheersen. Als de kinderen elkaar slaan, of schoppen vind ik erger, of als je kind zegt ‘ík haat je’…

Als ouder staan we vaak voor uitdagingen! Bij het straffen is het wel goed om te weten dat veel methodes contraproductief zijn. Hierbij mijn lijst van strafmethodes die je beter kunt vermijden. En laten we vooropstellen… ik ben echt geen heilige, gaandeweg leer ik zoveel als ouder!

Wat je vooral niet moet doen!

1. Zonder eten naar bed

Straf nooit je kind door het geen eten te geven! Voedsel is gekoppeld aan het overlevingsinstinct en het welzijn van je kindje. Als ze geen eten hebben, creëer je juist angst en vijandigheid bij kinderen. Het komt vaak genoeg voor dat mijn kinderen aan tafel onhandelbaar zijn, soms ronduit asociaal. Het blijven zitten is tegenwoordig niet populair. Het lijkt dan net alsof ze kortsluiting hebben en dat niets bij ze binnenkort.

Mega irritant, vooral als je zo je best hebt gedaan met wat op tafel staat! Daarentegen zal ik ze nimmer zonder eten naar bed sturen. Wel ontneem ik bijvoorbeeld het toetje en bewaar het voor ze voor de volgende dag. Knorrende maagjes wil ik voorkomen, waardoor een appel, of banaan vaak uitkomst biedt. “Het is een fase”, herhaal ik vaak in mijn hoofd en is mijn mantra.

2. Hugs & cuddles

Verminder nooit de warme knuffels en genegenheid met je kinderen, hoe boos je ook bent! Vaak los je een conflict juist snel op met een knuffel, hoezeer de kindjes ook zullen tegenwerken! ‘Ben je boos, wil je even ‘vechten’, roep ik vaak gekscherend! Een kietel gevecht helpt ook om de angel er uit te halen. Vaak houd ik ze dan stevig vast (tenzij ze écht niet willen) en herhaal de woorden “ik snap dat je boos bent, maar zo reageren is iets te overdreven”!

3. Schelden

Waar ik als ouder echt voor moet waken zijn de verkeerde opmerkingen. Bij kinderen komt een opmerking heel hard aan als bijvoorbeeld “Op deze manier houd ik echt niet meer van je”, of “Als je je zo gedraagt, wil ik niet meer je mama zijn” .

Ook als je voortdurend scheld, of verkeerde dingen zegt, introduceer je een onzekerheid bij je kindje. Deze zal op de lange termijn blijven bestaan en diep in de geest doordringen van het kind. Inslikken dus die verkeerde opmerkingen. het is namelijk onomkeerbaar. Als hij omgekeerd de vreselijkste woorden naar mijn hoofd slingert, vertel ik hem het appel verhaal. Een verhaal dat hem heel goed is bijgebleven!

Video ‘nadenken voordat je iets zegt’

4. Direct toepassen

‘We komen er straks op terug’, of langdurig mokken, is voor kinderen onduidelijk. De straf moet echt onmiddellijk worden meegedeeld. Bij ons is de trap favoriet. Wel gooit de één alles van de trap af van frustratie, of schoppen ze boos tegen de muur, maar ze kunnen even op adem komen. Dan is het natuurlijk wel belangrijk om na het straffen heel duidelijk te maken dat de liefde voor hem/haar niet minder is, maar dat het getoonde gedrag onacceptabel is! Uit sommige onderzoeken blijkt dat je kinderen niet met hun angsten alleen moet laten, maar ik zie het zelf meer als even op adem komen.

5. Emotionele chantage

Vermijd alle uitspraken die schuldgevoelens veroorzaken bij je kindje door op hun geweten in te spelen. Denk dan aan bijvoorbeeld: “Door je zo te gedragen, doe je je moeder pijn” of “als je van me hield dan…” Emotionele chantage is tot mijn spijt ook een strategie die ik wel eens onbewust gebruik. Vooral door in te spelen op hun schuldgevoelens, hoop ik mentaal bij ze binnen te komen. Niet doen dus, het heeft geen zin! Het is ook verkeerd om in te spelen op angst, intimidatie, bedreigingen om je kinderen te laten doen wat ze niet willen.

6. Gillen en schreeuwen

Reageer niet te heftig met gegil en geschreeuw. Terwijl ik het op schrijf, weet ik dat ik er zelf ook soms schuldig aan ben! Je probeert het gejengel en getreiter met een oerkreet te stoppen, maar dit werkt niet! Kinderen gaan met gegil en geschreeuw juist in hun schelpje kruipen. Onbewust laat je je kind abnormaal of gemeen voelen. Heel dubbel ik weet ik, maar als opvoeder heb je een belangrijke vormgevende rol. Het is belangrijk dat je ze vooral niet afwijst, maar enkel het gedrag bij de berisping. Uiteindelijk wil je als ouder je kind geen pijn doen met ook nog eens een negatief effect. Ik tel dan ook heel vaak tot tien!

7. Slaan

Slaan is echt helemaal verkeerd, laten studies ook onomstotelijk zien.
Het veroorzaakt zelfs meer meer wangedrag en maakt kinderen boos en defensief. het verkeerde aan slaan is eigenlijk dat ze dit nog heel lang bij blijft. Kinderen vergeten snel het “slechte” gedrag waarvoor ze straf kregen, maar de emotionele nasleep van de straf zit dieper en kost meer tijd om te verwerken! Kinderen moeten zich echt compleet veilig en zeker voelen om zich te kunnen ontwikkelen en leren als gelukkige mensen. We streven immers allen naar een verantwoordelijk, vriendelijk en gelukkig kind. Slaan hoort daar niet bij!

Tot slot

De meest effectieve manier om kinderen op te voeden en te straffen, is hen te behandelen op de manier hoe wij willen dat ze anderen ook behandelen. En dat is echt met met compassie en begrip. Als we als ouder gaan slaan, straffen of hard gaan schreeuwen, leren kinderen juist agressief te handelen.

Een kind straffen is echt niet leerzaam. Bij de meeste stellen die een ‘probleem‘ hebben met hun kind, is er bijna altijd een onderliggende oorzaak dat het gedrag van de ouders en het kind beïnvloedt. En nu is je vraag natuurlijk; ‘hoe straf ik mijn kind dan wel verantwoord?‘ Je wilt je kinderen immers wel iets meegeven. Daar gaan we verder op in de volgende blog. (wordt geschreven)

En zoals eerder aangegeven…ik ben geen heilige. Dagelijks sta ik voor extreme uitdagingen en probeer de kalmte in huis en mijzelf te bewaken…

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter | Facebook| Youtube |Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat