Ik wil wel kinderen maar gaat dat wel zo makkelijk?

Dat ik ooit kinderen wilde was voor mij zo klaar als een klontje. Nou kan je dat wel willen, kinderen krijgen is een ander verhaal. De één heeft geen man of juist geen vrouw en als het plaatje compleet lijkt, moet het ook nog lukken. Soms heb je hulp nodig van buitenaf maar zaaddonoren, ivf-behandelingen, medici of adoptiebureau’s zijn geen garantie voor succes. Gelukkig zijn er toch heel wat wensouders, mama en papa geworden. Zelfs als het een ingewikkeld verhaal lijkt te worden. Wat nou als het net allemaal een beetje anders gaat dan gepland?

Ik ben er klaar voor

De zomer na mijn dertigste verjaardag ontmoette ik mijn man in de Franse Alpen. Een half jaar later spraken we over samenwonen en een maand voordat we elkaar een jaar kenden, zaten we in ons eerste koophuis. Na een jaartje hokken wist ik het zeker: dit is mijn man en met hem wil ik kinderen! Oké dat was misschien een beetje snel. Mijn man wilde ongeveer vijf jaar later aan de kids dan ik. Ideaal leek mij een gezin met drie of vier kinderen. Hij vond twee een stuk minder hectisch.

Vandaag gaan we er voor

En dan is het eindelijk zo ver. Het moment dat je samen besluit om de pil in de kliko te gooien. Jullie zijn er klaar voor, laat die kleine maar komen! Maar ja, je kunt er nog zo klaar voor zijn, het betekent niet dat je negen maanden later met een kind in je armen zit. Sterker nog, de kans is groter dat je er nog wel een paar maandjes bij op kunt tellen. Of nog erger, dat het helemaal niet gebeurt. Om je heen zie je steeds meer buikjes groeien maar bij jullie lijkt er weinig te gebeuren. De regel lijkt te zijn om eerst gewoon op willekeurige momenten het bed in te duiken en als er na een half jaar, over te gaan op meer planmatig handelen. Alles leuk en aardig maar met twee fulltime banen en een man die ook nog regelmatig naar het buitenland moet, was ik al snel helemaal op de hoogte van mijn persoonlijke cyclus. Die eierstokken tikten stevig door en ondertussen was ik de vijfendertig al gepasseerd.

Laat die kinderen maar komen

Bij ons is het gelukkig allemaal goed gegaan. We hebben twee heerlijke dochters in huis. Dat gezin met drie kinderen zal er nooit komen. Maar ik begrijp mijn man wel. Het past bij hem, lekker overzichtelijk twee kinderen. Het had ook heel anders kunnen lopen. Zo kan je terecht komen in een ellenlange reeks van teleurstellingen terwijl om je heen de luiers niet aan te slepen lijken. Het plan om papa en mama te worden is de eerste stap maar de grootste stap moet nog komen.

Van Deense zaadjes tot leuke kinderen

Als ik om mijn heen kijk, zie ik best wat leuke gezinnetjes die heel gelukkig zijn dankzij zaaddonoren. Allemaal dames zonder man. Een lesbisch stel met twee vrolijke dochters. Alleenstaande vriendinnen die geen man hebben maar wel een enorme kinderwens. Of wel een man maar geen vruchtbare zaadjes. Een ruime meerderheid van de mensen die ik ken, hebben gebruik gemaakt van een Deense spermadonor. In Nederland is er een lange wachttijd terwijl je in Denemarken al een stuk sneller aan de beurt bent. Een vriendin van ons heeft een eeneiige tweeling van een Deense zaaddonor. Van de donorpapa heeft ze een babyfoto en een profiel met interesses.

Op zoek naar een mama of papa

Wat nou als een “anonieme” donor niet voldoet? Bijvoorbeeld omdat je als man op mannen valt of omdat je geen zin zin hebt in een anonieme zaaddonor. Dan kan je op zoek gaan naar een papa of mama. Een goede vriend met net zo een grote kinderwens als jij kan een oplossing bieden. Je bent niet alleen aangewezen op je eigen netwerk. Tegenwoordig zijn er vele manieren om in contact te komen met andere mama’s en papa’s to be.

Tegenslag na tegenslag

Helaas is het niet altijd mogelijk om zwanger te raken. Er zijn redenen genoeg waardoor je droom een droom blijft. Een vriend van me hoefde maar naar zijn vrouw te knipogen en ze was zwanger. Na vier afgebroken zwangerschappen en vele ivf pogingen konden ze het niet meer aan. Telkens was er weer een kloppend hartje en telkens was er weer die enorme klap bij de twintigweken echo. In hun geval was een ernstige overdraagbare ziekte het grote kwaad wat telkens weer toesloeg.

Een liefdevol gezin

Ondertussen hebben ze een heerlijk ventje rondlopen. Een vrolijk jongetje wat een warm huis nodig had. Dat huis konden ze wel bieden, daar lag het niet aan. Na tien jaar proberen om zelf een kindje te krijgen hadden ze binnen een half jaar een pleegkindje in huis.

Het volgend jaar gezin

Het is zo gek en zo oneerlijk. Je kunt er niet voor kiezen om “aan de kinderen te gaan”. Zwanger raken, blijven en een gezond kind op de wereld zetten, klinkt vanzelfsprekender dan het is. Vaak lukt het maar soms ook niet. En dat komt meer voor dan je misschien denkt. Zelfs als je heel snel zwanger raakt van nummer één, betekent dat niet dat het een tweede keer weer lukt. Schrijver en journalist Leander Verdievel, weet alles van de diepe wens om kinderen te krijgen. In zijn boek “Het volgend jaar gezin” omschrijft hij eerlijk en ontwapenend over zijn weg naar gezin wat hij en zijn vrouw zo graag wilden.

Liefs Aileen

Olivette is ook actief op Instagram Twitter Facebook Youtube We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat