Een huilbaby zorgt voor slapeloze nachten! Komt dit ooit nog goed?

Amandine vertelde over de slapeloze nachten van haar dochter. Ze vroeg zich serieus af of het echt ooit nog goed zou komen met haar huilbaby. Om andere mama’s een hart onder de riem te steken, klom ze in de pen en schreef ze deze blog over haar hardcore huilbaby. En of het goed is gekomen?… Lees snel verder..

Een huilbaby zorgde voor slapeloze nachten…. Amandine vertelt

Wij weten allemaal dat wanneer je een baby krijgt, dat het zware, vermoeiende nachten worden. Al hoop je natuurlijk stiekem dat je eigen baby wel een doorslaper zal zijn. Die buikkrampjes zijn natuurlijk ook verschrikkelijk voor pasgeborenen. Ik had last van mijn hechtingen die ik er als cadeautje bij kreeg na gelukkig een snelle bevalling. Maar goed, ze zeggen dat je op een roze wolkje leeft en dat je dolgelukkig bent met je kindje na 9 maanden dragen.

Niets bleek minder waar…

Eindelijk lag ze daar dan in mijn armen, ik verheugde me op een fantastische kraamtijd, maar de realiteit bleek anders te zijn! Mijn dochter begon de hele nacht te huilen en wist niet van ophouden. S’morgens kwam de kraamverzorgster binnen en ik deed de deur open met wallen tot aan mijn knie en een gezicht dat op onweer stond. Na een slapeloze nacht gewaakt te hebben bij mijn huilbaby zat mijn haar helemaal in de war en ook had ik mijn pyjama nog aan. “Ziet mijn leven er vanaf nu zo uit”, vroeg ik haar met wanhoop in mijn ogen?

Ze verzekerde mij dat het beter zou worden! Een huilbaby heeft veel liefde en zorg nodig en bepaald haar eigen ritme. Ik bleef hoopvol en liefdevol elke nacht wakker voor mijn huilbaby. Och wat was ze toch lief en mooi! Het was het allemaal waard, al kon ik door het gehuil mijn eigen gedachten niet meer horen.

Maanden en jaren gingen er voorbij…

Jaa echt waar, het ging nog maanden, zelfs jaren door…!De jaren vlogen voorbij en ik had nog steeds een huilbaby, nouja inmiddels een kleuter die s’nachts een paar keer huilend wakker werd. En ondertussen was ik zelf de expert met oplossingen die zouden moeten kunnen helpen om mijn kindje een goede nachtrust te geven. Verschillende lichtjes tot etherische oliën, een strak bedritueel, muziekjes, een lelijke grote wiegstoel, wandelen, speciale massages, katoenen beddengoed, osteopaat, het veranderen van babyfles en ga zo maar door. Alles werd er uit de kast getrokken omdat ik zelf ook graag een nacht wilde doorhalen.

Wanhoop

Urenlang heb ik op de vloer gezeten in haar slaapkamer zodat ze in slaap zou vallen en zich niet alleen voelde. Als ze eenmaal sliep, sloop ik vol spanning haar kamer uit. Ook heb ik haar laten liggen en laten huilen, ze was echt een volhouder. En iedereen met hun ‘goed bedoelde’ adviezen kon ik wel wegkijken. “ja natuurlijk heb ik dat al geprobeerd“, dacht ik, maar knikte alsof ze het eureka boden! Het lachen stond me nader dan het lachen. Soms voelde ik me eenzaam en onbegrepen in deze strijd.

Af en toe hielp iets wel voor 1 halve nacht maar ik bleef hoopvol, maar het bleef in mijn hoofd rondspoken..Komt dit ooit nog goed?

Komt dit ooit nog goed?

Ondertussen is mijn dochter Annabella 5.5 jaar oud en zit ze al 1.5 jaar op school waar ze de hele dag druk in de weer is. En ook de buitenschoolse activiteiten zoals zwemles en turnen zorgen ervoor dat Annabella om 19.30 wel heel graag naar bed wilt. En ja hoor, ze slaapt door! Uiteraard heeft ze weleens een nachtmerrie en wilt ze nog gerustgesteld worden.

En ook is het vroeg wakker worden nog wel een dingetje, maar ik kan eindelijk een hele nacht doorslapen! Dus mocht je dit lezen en je echt wanhopig zijn… Het komt vanzelf echt goed. Ieder kindje neemt gewoon zijn eigen tijd, al deed mijn dochter er wel heel lang over.

Vertrouwen

Het heeft heel lang geduurd voordat ik echt kon en durfde te geloven dat ze nou eindelijk echt doorliep. Tot dat het allemaal vanzelf ging en je al heel gauw vergeet hoe het ook alweer was. Als mensen mij vragen of ik voor een tweede zou willen gaan denk ik soms. ‘ja‘!

Maar dan denk ik weer aan de slapelozen nachten en zegt mijn verstand gelijk ‘NEE‘. Maar goed ik ben nog jong (30), alles is nog mogelijk en tsja… toch zal ik stiekem weer hopen op een doorslaper mocht het er van komen.

Hebben jullie hier last van gehad? Of hadden jullie geluk met een echte doorslaper? Mijn mantra ‘Thetis een fase, het gaat echt over’ hielp me door de tijd heen, al was dat niet altijd even makkelijk.

Liefs Amandine

Olivette is ook actief op Twitter| Facebook |Youtube| Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat