Kids zijn manipulatief, waardoor we als ouder vaak ‘liefde’ kopen met cadeautjes

Cadeautjes geven is een manier om je liefde te tonen aan je kids, maar je moet het echt weten te doseren als ouder. Je kindje moet immers wel begrijpen dat het niet mogelijk is om alles te krijgen wat zijn hartje verlangt. En eerlijk, dit is lastig. Kindjes kunnen manipulatief zijn.

De blije koppies bij een kindersurprise ei, of een kleinigheidje werkt verslavend. Als ouder wil je immers niets liever dan je kids blij maken. Totdat ze hun keeltje opzetten en manipulatief gedrag vertonen.

Manipulatief stampvoetend

Heel vaak staan onze kinderen bij speelgoed en willen ze dit uiteraard hebben. “Kijk mam, bunchems, of oeeehwww de nieuwste van L.O.L” Soms hoor ik ze al luid en duidelijk te keer gaan, terwijl ze achter in de speelgoedwinkel zijn. Ook bij zo’n helikopter muntautomaat is het weer raak.  : “Mama ….. mogen we?” Na een aantal keer weigeren en een stellige “NEE” blijft de vraag zich tot keer herhalen. Ze krijgen door dat het niet werkt en gooien het over een andere boeg.

• Partytime
  

Stampvoetend, jengelend en dreigend lopen ze door de winkel. En dan gaan ze een level hoger… Ze vinden je niet lief en je bent de stomste moeder van de wereld. Tsja ze gaan op je gevoel inspelen en dan is het verdomd lastig om niet te zwichten. Het zijn hele kleine manipulatieve, snotaapjes. Ze leggen een immense druk op ons en gebruiken onze zwakheden.

Waarom geven we zo snel toe aan de eisen van onze kids?

Willen we onbewust de liefde kopen van onze kinderen, of onszelf er een fijn, goed gevoel bij geven? Of proberen we ons schuldgevoel af te kopen, omdat we er niet altijd voor hen kunnen zijn? Elke ouder kent wel het mechanisme van de emotionele compensatie. We zijn onbewust emotie kopers en denken dat dat kids manipulatief zijn.

Als ik me rot voel, dan word ik al heel snel gelukkig van een nieuwe jurk, of schoenen. Ook is mijn rothumeur als sneeuw voor de zon verdwenen als ik naar de kapper ben geweest. “Ik heb het verdiend” is mijn credo en rechtvaardigen onszelf op een gepaste manier. Niets mis mee, zolang het niet al te vaak gebeurd en de bankrekening maar niet in het rood schiet.

Realitycheck

En dit manipulatief gedrag vertonen we nu ook bij onze kinderen. Onlangs was ik voor mijn werk een paar dagen in Marseille en ik kom terug met een cadeautje. Of als ik uit Parijs kom, krijgen ze nieuwe kleertjes. Papa gaat op vakantie en komt terug met een souveniertje. Ook weten we het soms in te zetten als chantage middel (oh zo niet o.k, ik weet het…).

Onlangs waren de kids drie dagen strontvervelend en hebben we ze in het gareel proberen te krijgen. We hebben afgesproken dat als ze lief waren en een dag niet gehuild, gejengeld, geduwd en getrokken hadden, dat ze dan een verrassing zouden krijgen. En zo geschiedde! Ze kregen iedere een kleurboek toen dit bleek te werken. Tot mijn grote verbazing vroeg mijn zoontje gister zelf om een verrassing “ik ben toch heel lief geweest,”, vroeg hij me zoetjes” Oeps….

Dat is nog niet alles

Ook als we samen boodschappen doen en de kids superleuk aan het meewerken zijn, zwicht ik om ze iets lekkers te kopen als compliment. Of als de kleinste van het gezin teveel onze aandacht krijgt, proberen we de oudste met een speeltje te behagen. En tsja op deze manier creëer ik een vicieuze relatie waarin cadeautjes en spullen een communicatiemiddel worden tussen ons als ouder en de kinderen. Het is dus niet het kind, maar de ouder dat manipulatief gedrag vertoont.

Eigen schuld dikke bult

Als we er over nadenken, is de cadeautjes-relatie uiteraard niet o.k. Het jengelende kind hebben we echt zelf niet onder controle. En daarmee werk je het natuurlijk in de hand dat je kinderen dingen gaan opeisen.

Chantage

De jengelende manier van het vragen naar snoepjes, speelgoed en cadeautjes is geen teken van vijandigheid, of manipulatief gedrag. Het wordt ze zo gevoel door ons als ouder. We moeten gewoon echt hard voor ons zelf zijn. Met boos worden schiet je niets op, maar wees ferm en duidelijk. Op die manier ben je als ouder in staat om de chantage van je kinderen in te zien en er niet in te trappen! En zo geschiedde…

Slechte moeder

“Mam, deze wil ik hebben” Mijn oudste wees een toffe PAW Patrol truck aan die vet cool is. ” Ja lieverd dat snap ik, zet maar op je verlanglijstje” , beantwoorde ik liefdevol, maar ontkennend. Hij was er door gefascineerd en probeerde me te overtuigen dat ik een klein auto met pup moest kopen. “Nee jongen, we zijn hier voor een cadeautje voor je nichtje”

Getier, gestamp en mijn moederschap en liefde werd er bij gehaald. Ik hield voet bij stuk. Enorm lastig, maar ik dacht aan de volgende tips die ik altijd in mijn hoofd heb zitten:

TIPS

* Begrip

Laat je kindje vooral weten dat je hem begrijpt. Ik laat hem zijn gevoelens uiten, ook al lijkt het een bevlieging en weet je dat hij het een half uur later is vergeten. Je zou kunnen zeggen.. “Je had graag alle Paw Patrol Pups in de winkel gehad, of niet? “Ze zijn ook echt mooi!” “Vooral de felle kleurtjes, en kijk chase heeft een toffe pet op..” Ze voelen dan dat je aan hun kant staat en zullen indammen. Ze zullen zich dan herkennen in je woorden en minder heftig reageren in haar reactie van teleurstelling en woede.

* Begrepen laten voelen

Het beste is om je mening er buiten te laten. “Welke puppy vind jij nu het leukste? Rubble, of toch de politieagent, of wat dacht je van brandweerman Marshall? Ze vinden het altijd leuk om er over te kletsen en de vragen te beantwoorden. Experts in de kinderpsychologie noemen dit “actief luisteren”, een manier van luisteren die helpt om de illusies, teleurstellingen, angsten en woede te begrijpen. Ik luister aandachtig zonder ze valse hoop te geven. De kinderen voelen zich dan absoluut begrepen en geliefd.

“Nee” leren zeggen

En dan komt het meest lastige deel; ‘nee‘ zeggen. Maar dit kun je als ouder mooi aankleden en je intenties uitleggen. “Lieverd, ik ga je nu uitleggen waarom we dit speelgoed niet kunnen kopen”  Op deze manier krijg je hun aandacht en is je kindje meestal wel bereid om te luisteren naar waarom je weigerde om het speelgoed kopen.

En tja ik geef garantie tot de voordeur hé! Bij mij werkt het echt niet altijd! Ik probeer onze kinderen dankbaar op te voeden. Ze zijn intens blij met iets nieuws, maar soms is het enthousiasme ver te zoeken, man, man, man…

Zwichten jullie snel? En zijn jullie kinderen manipulatief? Ik ben echt benieuwd! Hopelijk ben ik niet de enige!

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter  Facebook Youtube Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat