Mijn meisje, mijn spiegel: durf jij er in te kijken?

De jaarlijkse 1-op-1 date met mijn dochter staat op de planning, een traditie waar ik elk jaar naar uitkijk. Het is een bijzonder moment van samenzijn, waarin we volledig op elkaar zijn aangewezen en de tijd nemen om met elkaar te verbinden. Deze momenten laten me steeds weer inzien hoeveel het moederschap me leert. Kinderen zijn namelijk de meest eerlijke spiegels die je kunt hebben.

Als je meer dan 48 uur samen bent, heb je de meest inspirerende gesprekken, maak je lol en deel je bijzondere momenten. Ook hebben we het over stomme dingen, haar onzekerheden en twijfels, waarbij ik me als ouders veel herken. In haar zie ik mezelf als klein meisje, van vroeger en nu. Haar nieuwsgierige vragen dwingen me om naar mijn eigen, soms onuitgesproken, gevoelens en uitdagingen te kijken. Het moederschap is zo niet alleen een reis voor haar, maar ook voor mij. Onze jaarlijkse 1-op-1 dates zijn dan ook veel meer dan een gezellige uitje; ze geven ons de kans om dichter tot elkaar te groeien en elkaar beter te leren kennen.

Dit jaar wilde ik onze date extra bijzonder maken en besloot ik haar een persoonlijk cadeau te geven: een moeder dochter armband met een gravure en persoonlijke tekst die onze bijzondere band symboliseert. Het is niet zomaar een cadeau, maar een blijvende herinnering aan onze tijd samen en de liefde die ons verbindt. Een beter cadeau kun je jouw kindje niet geven, geloof me.

Feest van herkenning

Als moeder zie ik hoe mijn dochter haar weg zoekt in de wereld, net zoals ikzelf back in the days. Ze stelt me vragen waar ik zelf ook mee speelde en ze durft zich bij me kwetsbaar op te stellen. Best confrontereend aangezien ik me zorgen kan maken over dezelfde dingen waar mijn ouders zich destijds over piekerden. En toch geef ik haar de vrijheid om te vliegen, haar eigen fouten te maken, uit de bocht te vliegen met mij als vangrails.

Ik wil mijn dochter niet in een beschermende bubbel houden, al willen we uiteraard allemaal het beste voor ons kind. Dat betekent niet dat ik haar als “curlingouder” wil beschermen die alle obstakels uit de weg probeert te vegen. Ik geloof dat juist in die obstakels de grootste lessen liggen. Als ze valt, ben ik er om haar op te vangen, maar ik wil haar vooral leren dat het oké is om te vallen, of om een onvoldoende te halen met topo omdat ze niet had geleerd, na vele herinneringen van moeders. Ook is het oké om verdrietig, boos of teleurgesteld te zijn. Deze emoties horen bij het leven en het is mijn taak om haar te laten voelen dat ze er mag zijn, dat haar mening telt en ze gehoord wordt. Het moederschap is soms echt hogere wiskunde dat geef ik eerlijk toe, maar we doen ook maar ons best toch!?

“A daughter may outgrow your lap, but she will never outgrow your heart.”

Reflecteren op mijn eigen kindertijd

Mijn eigen kindertijd was een zoektocht naar mijn eigen identiteit. Mijn ouders gingen jong uit elkaar waardoor ik een essentieel stuk mistte in mijn ontwikkeling rond mijn tienerjaren. Zonder overigens naar iemand te wijzen met het vingertje, maar om deze olifant in de kamer kunnen we niet heen: scheiden is altijd lijden. Rond mijn tienerjaren stond ik er alleen voor, werden mijn passies en emoties niet gezien, en moest ik belangrijke levenlessen zelf ondergaan en keuzes maken dat ik als 18 jarige best lastig vond. Schoolkeuzes maakten me onzeker en ik trok langzamerhand een muur om me heen. Die muur probeer ik bij mijn dochter weg te houden. Onze band draait om communicatie, iets wat ik zo gemist heb toen ik klein was. Ik wil dat ze weet dat ze altijd naar me toe kan komen, wat er ook aan de hand is, of in haar koppie speelt.

Door de interactie met mijn dochter heb ik geleerd om mezelf beter te begrijpen. De vragen die ik mezelf nooit durfde te stellen, stelt zij nu zonder schroom. Het moederschap dwingt me om naar binnen te kijken en eerlijk te zijn tegenover mezelf in de rol als drukke, sociale, meelevende, kritische, (werkende) moeder. Want om haar te kunnen helpen, moet ik eerst mijn eigen uitdagingen en patronen onder ogen zien.

“A mother is the only person in the world who can turn a daughter’s worries and fears into courage and strength.”

De les van het moederschap

Door naar mijn dochter te kijken, leer ik veel. Haar levenslust, goede humeur, openheid, (ook momshaming) leergierigheid en eerlijkheid (woorden doen soms pijn) inspireren me om het beste uit mezelf te halen, zelfs op dagen dat ik het wat lastiger heb.

“A daughter is someone you laugh with, dream with, and love with all your heart.”

Persoonlijk cadeau

De band die ik met mijn dochter heb, wil ik graag koesteren en verzegelen met een persoonlijk cadeau. Het is mijn manier om haar te laten weten dat ik er altijd voor haar ben, en dat onze band – net zoals het cadeau – iets is wat blijvend is. Het moederschap is een reis vol ups en downs waarin mijn docher me leert om een betere versie van mezelf te worden. En omgekeerd leer ik haar dat het oké is om imperfect te zijn, om fouten te maken en om daar weer sterker uit te komen. Uiteindelijk is dat het grootste cadeau dat ik haar kan geven, naast het armbandje en ketting dan, haar enthousiaste reactie was onbetaalbaar.

Olivette

Volg je Olivette al op Facebook |Youtube| Instagram, of Pinterest? We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat.