Twee jaar: “Ik ben twee en zeg nee” de kinderpubertijd is nabij, help!!!

Lucas groeit als kool, het gaat zo snel! Hij stapt als een beer rond, botst alles omver en brabbelt er op los. Dagelijks sta ik vaak van te kijken welke woorden hij weer heeft geleerd. Zijn woordenschat gaat als een speer. Daarnaast begrijpt hij meer dan wij denken. En tja het onvermijdelijke ‘Ik ben twee en ik zeg nee’ is ingetreden. “Nee” is momenteel zijn favoriete woord en dat brengt uitdagingen met zich mee…

“Ik ben twee en zeg nee”

We kunnen ons opmaken voor een uitdagende periode, al is het ook wel een hilarische periode. In de aankomende peuterpuberteit laat de kleine man van zich horen. Hij mag dan de 3e in rij zijn, hij laat zich echt niet ondersneeuwen. En hoe!! Hij weigert verder te lopen, gaat op de grond liggen en begint gerust kei-hard te gillen. Ik blijf rustig, stimuleer hem om verder te lopen, maar hij weigert pertinent. Gekmakend, maar ik slaak een diepe zucht en draag hem dan maar, omdat hij niet verder wil lopen…. Vooral om dat ik geen zin heb in scènes. De twee oudsten staan er soms ook echt verbouwereerd bij te kijken.

Ik laat me niet kennen

Elke moeder zal deze fase moeten doorstaan. Gelukkig kunnen we ons hier op voorbereiden. Als ouder wil je dolgraag een lief en sociaal mens opvoeden en dat krijgt je voor elkaar door grenzen te stellen. Regels, orde, regelmaat helpt hierbij. Lucas is altijd een boef geweest. Zijn bijnaam is ook “Bandito“, dat nu zelfs aangevuld is met “Bam, Bam” we leren hem voorzichtig doen en ‘sorry‘ zeggen. Vanaf 1 jaar zit ik er als moeder bovenop dat hij voorzichtig is met zijn broer en zus en niet aan haren mag trekken.

En ik voorkom het hopelijk door geen verwend nest van hem te maken. Onze wil is wet. Grenzen aangeven helpt bij ons, met een ondeugende blik als gevolg. Ik moet soms echt niet in lach schieten, dan is mijn hele overwicht verdwenen. Wat kunnen die kleine kinderen toch manipuleren, onvoorstelbaar. Hij weet precies waar mijn zwakke plek zit, maar ik laat me echt niet kennen! Hij is immers nog maar twee die belhamel.

#IHearYou

Ik zie ik zie wat jij niet ziet… Een bijna 2-jarig mannetje dat weigert om verder te lopen Hij blijft gerust een half uur staan en hij geeft niet toe … huilend en tierend blijft hij staan… frustrerend, vermoeiend en heel irri ….. Het jengelen, aandacht vragen en de grens opzoeken drijft je tot waanzin, maar hoort er nu eenmaal bij De kant van moederschap die niet iets is om over naar huis te schrijven! Elke moeder kent het en weet dat het een “fase,fase,fase is…… ik heb hem uiteindelijk opgetild en gedragen… he knows my weakness, little terror Mamma’s die het af en toe even somber inzien, #Ihearyou #girlpower #mompower #mompower #momlife #momblogger #motherhood #strongmom #womenpower #momsofig #stronggirls #momsofinstagram 

Een bericht gedeeld door OLIVETTE (@olivettepuntnl) op 19 Jun 2018 om 10:13 (PDT)

Nadoen

“Ik ook“, schreeuwt Lucas veelvuldig als hij zijn broer een stunt uit ziet halen. Hij heeft sindskort een skateboard en laat ik je vertellen dat dat uitdagingen met zich meebrengt. Ik heb al een berg pleisters versleten. Alles wat zijn broer en zus doen, wil hij nadoen. En dit is niet altijd een goed idee.

Gisteren ging hij “head first” van de glijbaan af met een grote wond als gevolg. En dat terwijl die mega bult op zijn voorhoofd net is genezen. Wat zouden ze wel niet gedacht hebben op het consultatiebureau. Ze vroegen er subtiel naar, maar ze zagen al wel snel dat hij niet voor 1 gat te vangen is, oh boy, dit wordt echt nog wat….

Nééeeheee, ik ben twee

Hij wil alles zelf doen, loopt achter broer en zus aan en wil vooral alles zelluf uitvoeren. Dit kan zich uiten in een driftbui, een schreeuw relaas, of hij gaat huilend op de grond liggen spartelen. Alles wordt uit de kast getrokken om zijn zin maar te krijgen!

Dat kan toch niet

Was jij vroeger ook ooit zo’n ouder die dacht “houdt je kind toch eens in het gereel, dit kan toch niet” Tsja ik heb het ooit gedacht, maar neem het nu echt terug, sorry moeders! Ik heb m’n kids echt in het gereel, maar af en toe heeft die kleine terror het op zijn heupen en gaat hij los. Zijn brand alarm is van dermate hoge frequentie, dat het pijn doet aan je oren. De buren die 2 blokken verder wonen, weten dat hij het zwaar heeft, aj, aj, aj. En hij moet nog twee jaar worden. De momenten in een supermarkt, of warenhuis zijn dan het ergste. Gelukkig komt het zelden voor, maar als het gebeurt…..oeffff

Lees ook: Mum Shaming !! De Instagram post van deze mama gaat Viral en niet zomaar !

De grootste belhamel in town is even aan het bijkomen bij papa. Hij is bijna twee en tja iedere moeder maakt ‘m wel af … “Ik ben twee en zeg….” Juistem… nee, nee, neeéhé… en om het kracht bij te zetten gaan ze er ook dolgraag bij liggen …. Eerlijk is eerlijk, het ene kind is het andere niet maar deze bijna twee jarige voorspelt niet veel goeds 😆😅 Z’n bult op z’n hoofd ik nog niet eens weggetrokken, of hij gaat ‘headfirst’ van de glijbaan af met een open neus als gevolg 😅 Stunter, eigenwijsje, oost Indisch doof en alles zelf willen doen, belooft een groots avontuur voor ons als ouder ~ Maar we can do iT 💪🙃 Het is immers een fa-ha-se…. #bestdaddy #uitdaging 

Een bericht gedeeld door OLIVETTE (@olivettepuntnl) op 11 Jul 2018 om 4:44 (PDT)

Alles komt goed

Het mantra ‘Alles komt goed, het is een fase” ken ik als geen ander. En het komt ook echt goed, maar de ene dag kan ik het beter hebben dan de andere dag. “Maak je niet te druk”, weet ik mezelf wijs toe te spreken. Dwars peutergedrag is normaal en hoort bij de peuterpubertijd. Het is een bekend begrip en onontkoombaar. Een tweejarige denkt nu eenmaal dat hij het middelpunt van de wereld is.

Hoe dan!?

“Hoe dan!?” zul je denken. Hoe moet ik mezelf niet al te druk maken? Soms is het echt niet te geloven hoe ze reageren en ze je helemaal tot waanzin drijven. Adem dan in en tel tot tien. Ik probeer de kleine overal bij te betrekken om hem zo min mogelijk gefrustreerd te laten worden. Zijn zelfvertrouwen probeer ik zoveel mogelijk op te bouwen en laat hem dingen uitzoeken. Ook zorg ik voor rust, reinheid en regelmaat.

Het programma wordt op zijn schema aangepast en vraag vooral niet te veel van hem. Met drie kinderen een uitdaging omdat zij meer kunnen hebben op een dag. Maar na een dag op de kinderopvang zal ik niet meer zo snel boodschappen gaan doen. En als hij meegaat, krijgt hij kleine taakjes. Zo proberen we het thuis zo gezellig mogelijk te houden. En ach het is een fase.

Hij heeft het er zelf nog het meeste last van. We kijken uit naar zijn verjaardag waarop hij daadwerkelijk twee wordt. Dat wordt ee groot feest, op naar de volgende mijlpaal!

lees ook: Ik sla mijn verjaardag over, want heb geen geld om te trakteren. Voor vele kinderen waarheid