Fantasie bij een kind. Tot wanneer kun je een kind laten fantaseren en is dit acceptabel

Vol (fantasie) verhalen kwam mijn zoontje vandaag thuis vanuit school. Hij was vandaag wezen zwemmen, vertelde hij. Naar de bodem en weer terug en er was een bak vol zwemkleding. Hij had het fantastisch gevonden en vertelde er enthousiast over. Toen ik bij de juf hier naar vroeg, keek ze me verbaasd aan. “ Maar we hebben helemaal niet gezwommen” vertelde ze me verbaasd. Wel hadden ze met water gespeeld en onderzee-spelletjes gespeeld.

Fantasie

Mijn zoontje liet de fantasie de vrije loop en het verhaal werd vergroot en verbeterd. Ook mijn dochter kan helemaal in haar fantasiewereld op gaan. Mijn inziens een groot goed. De fantasie van onze kids zouden we meer moeten stimuleren. Of toch niet? 

Ik lees dat kinderen rond de drei jaar, meer abstracte begrippen leren begrijpen en denken ze meer na over dingen die er niet fysiek zijn. Dit is een bijzondere ontwikkeling waarin kinderen dingen tot leven brengen, zonder ze echt te hoeven zien. De fantasieverhalen en fantasiespelletjes beginnen dan vorm te krijgen. De één nog mooier en avontuurlijker dan de ander. Mijn kinderen zijn hier een goed schoolvoorbeeld van.

Avonturen van jewelste

Moedertje spelen, doktertje, of treinmachinist, niets is te gek bij ons thuis. Vervolgens worden de badspeeltjes klaargemaakt als soep, de knuffels is het publiek en de kussens uit de bank vormen een piratenvlot voor over de grote oceaan. Ik kan er uren naar kijken en probeer het zoveel mogelijk te stimuleren. Zonder mij er als ouder overigens in te mengen! Door je afzijdig te houden, geef je ze immers meer kans hun empatisch vermogen te ontwikkelen en beleven ze de mooiste avonturen.

“Fantasie en inlevingvermogen zijn niets anders dan vormen van liefde”

Rijke fantasie op school

Mijn zusje is basisschool onderwijzeres en vertelde me dat ons onderwijssysteem er op is gebouwd om de fantasie gaandeweg te onderdrukken. Je word meegezogen in een systeem dat op leren is gebaseerd. Vanaf groep 1 staat alles in het teken van leren. De fantasie van mijn kinderen wil ik juist heel graag stimuleren en fantaseer daarom graag met ze mee. Maar dan rijst bij mij de vraag…. “Tot wanneer kun je een kind laten fantaseren en moet je juist de realiteit en waarheid naar voren brengen?” We leven immers in een harde wereld waarin fantasie geen groot platform krijgt.

“Children do not give up their innate imagination, curiosity, dreaminess easily. You have to love them to get them to do that. – Schotse Psycholoog R.D Laing

Als mijn jongetje op het schoolplein piraat wil zijn, maar de vriendjes vinden dat gek omdat Ninjago en Turtles nu eenmaal meer van deze tijd is, kan het zijn dat hij buitengesloten wordt. En als hij zich voordoet als draak, of monster kan hij uitgelachen worden. Zo wil ik al helemaal niet dat hij uitgelachen, of buitengesloten wordt! Dit wil je ook niet als ouder. Wat te doen? Ik ging op onderzoek uit.

Lees ook: Droomdeurtjes om in een magische, fantasie wereld te stappen

Instagrampost Fantasie

BBQ als ontbijt 🔥 Niets mis mee toch? Mmmmm 

Een bericht gedeeld door OLIVETTE (@olivettepuntnl) op 28 Mei 2018 om 11:55 (PDT)

Fantasie en werkelijkheid

Ik probeer de fantasie bij mijn kinderen zoveel mogelijk te stimuleren, door niet in te grijpen als ze aan het spelen zijn. Alles wordt er bijgehaald en ik hecht veel waarde aan fantasie prestaties. Als zoonlief een vliegtuigje vouwt en er mee door de kamer rent, ben ik blijer dan dat hij het A-B-C foutloos kan opnoemen. Kinderen laat ik graag nog heel lang kind zijn.

Speelparadijs

Onze woonkamer is een groot speelparadijs en de verkleedkleren worden regelmatig uit de kast getrokken. Afgelopen week kwam mijn zoontje met zijn kerstmannen pak beneden, dat voor hilariteit zorgde. Ook in zijn piratenoutfit worden de mooiste rollenspellen gespeeld. En die speelgoed stofzuiger staat er niet voor niets. De kinderen zijn geboren schoonmakers. Het duurt altijd even voordat het ‘echt spelen’op gang komt, maar als ze eenmaal op dreef zijn loopt de fantasie bij ons thuis op volle toeren. En ik waag me er niet aan om me er mee te bemoeien. Ik ga er helemaal in op…

Laat kinderen zichzelf zijn

Al spelend leren kinderen zelf oplossingen bedenken, onderhandelen en emoties verwerken. Vanaf groep 1 maakt spelen op school plaats voor rekenen, taal en leren. En dan bestaat er ook nog een leven buiten school. De vrije tijd is na schooltijd ingevuld met zwemles, sportclubjes, hebben de kinderen veel huiswerk en plannen veel ouders de resterende tijd vol met speelafspraken en cursussen.

Op vrijdag is mijn schoolgaande zoontje afgedraaid en moet hij zichtbaar bijkomen. In het weekend laten we hem spelen, of tsja …. maken we uitstapjes met het hele gezin. Dit is misschien ook wel de reden dat ik sporten en clubjes nog even voor me heb uitgeschoven. Nog even geen ‘verplichtingen voor de jonge man. Klimmen, klauteren en hem jongen laten zijn, staat voorop. En ook dansen en swingen

Lees ook: Voornemens: Meer zingen, dansen en acteren – Dat staat bij ons op de agenda

“Logic will bring you from A to B, Imagination will bring you everywhere” Quote – Einstein

Vrij spelen

Kinderen moeten toch ervaren dat ze zelf iets kunnen oplossen en uitdokteren! Is het je ooit opgevallen dat als je een telefoontje moet plegen of een lading was wegwerkt, dat je kinderen zichzelf eenvoudig vermaken? Door dit vrije spelen en gebruik van hun verbeeldingskracht vergroten mijn kinderen hun creativiteit, zelfvertrouwen en leren ze om ervaringen te verwerken en emoties te uiten. Ze reflecteren hun gevoelens en ervaringen op hun speelpoppen of actiefiguren.

Let er maar eens op wat voor een prachtige tafereeltjes er zich afspelen in de rollenspellen. En door veel buiten te spelen, verleggen kinderen hun grenzen, leren ze samenwerken en wordt vervelend gedrag gecorrigeerd door andere kinderen. Als ze niet eerlijk of bazig zijn, krijgen ze dat heus direct te horen. Kinderen zijn goudeerlijk.

Conclusie

Terugkomend op mijn vraag hierboven ‘Of ik de fantasie van onze kinderen nu moet inperken, of stimuleren‘, is het antwoord eigenlijk al wel gegeven. We ontnemen kinderen de kans om zichzelf en de wereld te ontdekken als we ons er in gaan mengen! “Let kids, be kids“! Zoveel mogelijk. Ze worden al zoveel beperkt door de maatschappelijke druk van school, ouders en vriendjes. En kinderen gaan anders om met fantasie dan volwassenen.

Wat mij opvalt is dat kinderen echt moeiteloos kunnen omschakelen van werkelijkheid naar fantasie en vinden het niet nodig om volwassenen hiervan op de hoogte te brengen. Ze zullen niet snel uitgelachen worden en wat dan nog, dan passen ze hun gedrag (zelf) heus wel aan. Mijn antwoord is eenvoudig: “Ik stimuleer de fantasie zoveel mogelijk” .. .stiekem ben ik best jaloers, wat zou ik ook weer graag een prinsessenjurk aantrekken…

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter  Facebook Youtube Instagram vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat!