Mijn mama functieprofiel is uitgebreid afgelopen weken en er komen steeds meer uitdagende rollen bij. De rol van lerares, werknemer, huishoudster en cipier heb ik aardig onder de knie. Ook kan ik mijn heil vinden in mijn entertainment expertise! Er wordt aardig wat gevraagd van m’n creativiteit en veerkracht als moeder en week na week zal ik er hopelijk beter in worden! Ook kom ik er achter dat mama niet alles kan. Mijn zoontje vindt papa bijvoorbeeld een betere meester dan mij als juf.. oops…
Tranen bij mama
Toch begint het te knellen en staat het huilen me soms nader dan het lachen. Vooral als een klein snoetje aan me vraagt wanneer ze haar vriendinnetje weer mag zien omdat ze in quarantaine moet. Ik schiet her en der tekort en de balans is soms ver te zoeken. net als vele ouders hunker ik weer naar een scheiding tussen werk, privé en het opvoeding van de kinderen als mama. De multitaskende moeder wil dolgraag weer naar de basis.
Met de welwillende helpende hand van mijn vader en dierbaren prijs ik me rijk, waar de tranen soms van in mijn ogen schieten. Samen staan we sterk en kunnen we dit appeltje schillen! Maar ook met de afstand van 1,5 meter, het getest en de onzekerheden zijn we als moeder, vrouw en collega voor beperkingen en uitdagingen komen te staan.
Your wish is my demand
De kleine slavendrijvers roepen en ik draai… Een stoepkrijt marathon, berenjacht, regenboog cupcakes en zwaar onder druk gezet worden om een rolschaats cursus te voorzien aan dochterlief. Sta d’r maar aan… wij moeders hebben serieuze superpowers! Want naast deze ‘extra activiteiten’ staan er gedurende de dag tig calls ingepland en werk besprekingen. Work goes on en thank god heb ik begripvolle collega’s die wel kunnen lachen om de nieuwsgierige blonde koppies die even komen meeluisteren en over de schouder van mama meegluren. Dat we verhuisd zijn is voor ons een goede zet geweest. Een eigen werkkamer in het groene Apeldoorn is echt een life saver geweest.
Moe, MOEder
De onvermijdelijke vermoeidheid zorgt nu wel voor een kort lontje na maanden buffelen. Het vreet energie om zo veel verantwoordelijkheden op je te nemen. Het gaat gepaard met heel veel liefde en tot tien tellen is inmiddels mijn superskill geworden. Maar hoe lang houden wij moeders dit met zijn allen vol? Mijn vriendinnen en dierbaren zie ik op hun tandvlees bijten zonder een klaagzang te geven overigens! We kunnen niet anders en zetten onze schouders er onder, maar af en toe een diepe zucht slaken mag absoluut!
Knutsel project
Ondertussen doe ik ook een poging om leuke, wel opgevoede mini-mensjes in elkaar te knutselen. Als vredestichter en mental coach weet ik de gemoederen redelijk tot bedaren te brengen en ze onverhoopt enkele levenslessen mee te geven. De trampoline is de beste uitvinding ooit! Die energie vretende kinderen hebben er een neus voor hoe ze mijn bloeddruk tot een hoogtepunt weten te krijgen en dan is stoom afblazen in het kinderparadijs buiten voor mij én de kids een must. Kan ook niet anders na school werk taakjes afronden met ‘strenge‘ mama, zoals mijn jongen me noemt.
Zorgen maken
Onbewust maak ik me zorgen om de huidige wereld dat ongewild zijn weerslag heeft op onze mini’s. “Mam wanneer mogen we weer naar school” vroeg mijn oudste beteuterd. Eerlijkheid en duidelijkheid werkt het beste bij kinderen, maar stiekem weet niemand het.
En die onzekerheid en twijfel zorgt ook bij kleintjes voor onrust. De kindjes hebben baat bij rust, reinheid en regelmaat en dat probeer ik zo goed en zo kwaad als ik kan te bewerkstelligen. Niet door heel hard mijn best te doen en alles tot in de details op orde te hebben. (I wish), maar door te ontdekken hoe je door te ‘zijn‘ een groot verschil als ouder kunt maken.
Terug naar normaal
Het is onvermijdelijk dat de scholen hun deuren snel zullen openen, tenzij de overheid onze noorderburen in Zweden zullen volgen. Safety first is het credo!
Ondertussen probeer ik me aan te passen aan het ‘nieuwe normaal’ en doe ik ondertussen naarstig mijn best om er sterker uit te komen. Zowel als moeder, vrouw, vriendin maar ook op mijn werk. De huidige realiteit is dat je eigenlijk niets goed kunt doen met 100% volle overgave. Het voelt alsof je aan alle kanten tekortschiet.
Met de golven meebewegen
Mijn collega verwoordde de huidige situatie heel treffend: “Mijn hectische leven was als in de zee vol hoge golven waarop ik mee bewoog. Spanning, sensatie, heel veel verschillende projecten en bij elke nieuwe golf deins ik mee. Maar nu kan ik de hobbelige condities van de oceaan niet meer behappen. Ik word keer op keer van mijn board afgegooid en klim er weer op om mijn flow terug te vinden. Dit kost zoveel energie….”
Het is nu aan mij als moeder om de techniek van de Duck Diving onder de knie te krijgen. Dit is een surf term waarbij het surfboard onder de golven wordt geduwd, om gemakkelijker door de brekende golven te komen. Daar wordt aan gewerkt kan ik je vertellen….wordt vervolgd….
Tot slot
We worstelen ik geef het toe. Ik voel me schuldig omdat ik niet alles onder controle heb, niet iedereen tevreden kan stellen en mijn kleintjes het beste gun, maar dit niet optimaal kan bieden. Het werk draait door, maar aandacht vragende kids weten het aardig te dwarsbomen. Mijn kleine, aandoenlijke, manipulatieve bloedzuigers weten mijn soft spots naarstig goed te vinden. Het schuldgevoel vreet aan me, maar meer dan mijn best kan ik ook niet doen. Goed, is goed genoeg, houd ik mezelf voor. Mijn hart gaat uit naar allen die er midden in zitten en er dagelijks voor strijden dat we hier uitkomen, dat zijn de helden!
En ‘in the end of the Day’
We komen hier uit! Er is altijd licht aan het einde van de tunnel! Dat mantra houd ik me voor. Er komen tijden dat de schoolbel weer gaat om half 9 en de kindjes moe, voldaan en blij uit school rollen om vervolgens met veel vriendjes te gaan spelen.
En over een aantal maanden kijk ik hopelijk terug op een periode waarin ik als vrouw, moeder, collega en echtgenoot sterker ben geworden. Ik haal de energie uit powervrouwen en motivational speeches en benader alles maar met heel veel humor! Vier het leven en terwijl mijn bandito’s met klein taakjes helpen in het huishouden en ondertussen een pak rijst laten vallen slaak ik nog maar een keer een zucht…. we maken we er het beste van.
#staysafe #hanginthere
Liefs Olivette
Olivette is ook actief op Twitter Facebook Youtube Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaa
4 comments
Wat tof dat je je zo kwetsbaar opstelt. Ik vind het erg mooi om te zien hoe je alledaagse struggles voor moeders zo verteld, dit is nog steeds een taboe. We kunnen niet alles goed doen! En dat is oke.
Bedankt voor het delen! Groetjes,
Anne
Wat lief dat je me bericht, zo waar dat we niet alles goed kunnen doen. Gaandeweg weet ik dat goed ook goed genoeg is 😀