K.O op de Albert Cuyp, mijn wereld stortte in, daar waar ik mijn kindje verloor

K.O op de Albert Cuyp, het kan zo een Hollywood blockbuster zijn, gebaseerd op een waargebeurd verhaal …

“Ik heb nog nooit zo hard gehuild. De tranen vlogen over mijn wangen en kreeg het nauwelijks uit mijn strot. “We zij-hij ons kindje verloren op de Albert Cuyp”, snik ik door de telefoon. “Ik lig nu in het ziekenhuis en ga zo naar de O.K. Het werd stil aan de andere kant van de telefoon en het enige dat mijn zusje later riep was “neeeehh, oh lieverd neeeehh”. “Waar ben je nu? Ik kom er aan!”

Ze was net als ik in paniek geraakt en begon keihard mee te snikken. Ze riep iets naar mijn zwager van ‘ “We pakken nu de spullen, kom we gaan” Ik reikte de telefoon naar Kay en hij troostte me in zijn armen. Nog geen 20 minuten later stond ze aan mijn ziekenhuis bed in het OLVG.

Albert Cuyp

Nog geen 2 weken daarvoor hadden we met kerst aan alle familieleden vertelt, dat we ons eerste kindje verwachten. Zo blij, welkom en gelukkig dat we waren. We waren al eerder ” zwanger” maar dat liep steeds op niets uit. Het ‘ zwanger zijn’  kenden we wel, maar het ” zwanger blijven” bleek een grotere uitdaging.  Volgens mijn eigen calculatie was deze keer rond de 11-12 weken en die week erna zou ik naar de verloskundige-check gaan. We waren laat, maar wachtte het express af, gezien onze eerdere ervaringen. Daarnaast was de kerst net voorbij en waren het rommelige dagen. Het weekend voor we weer naar ons werk zouden gaan, gingen we eerst boodschappen doen op de Albert Cuyp. Ik ging bloemen en planten halen bij mijn favoriete zaak en Kay zou even snel boodschappen halen bij Genco, onze Turkse supermarkt.

Draaierig

Ik voelde me in de plantenzaak in het midden van de Albert Cuyp draaierig worden en wijdde dit aan mijn prille zwangerschap. Ik had al gelezen dat je heel misselijk kon worden in het eerste semester, maar had nog niets ervaren. Het werd licht in mijn hoofd en hield me stevig vast aan de plantenbakken om heen. Dit voelde niet goed. Ik liep naar buiten om frisse lucht op te snuiven. Het werd niet beter en besloot richting de plek te lopen waar Kay mij zou oppikken. Ik voelde me te zwak om mijn telefoon uit mijn zak te halen en voelde de grond onder mijn voeten wegglijden.

Antieken zaak

Het bloed stroomde uit mijn hoofd en werd vervolgens ook nog eens duizelig. “ Dit is niet goed, dit is niet goed, marjo.”

‘ Wakker blijven’  bleef ik mezelf toeroepen. 

Bij een antiek zaak in het midden van de Albert Cuyp waar prachtige mooie kasten, tafels en stoelen buiten staan, kon ik niet meer op mijn benen staan. De eigenaar van deze zaak riep met een plat Amsterdams accent “ gaat ’t wijffie?” Ik schrok en wilde doorlopen, want die antieken bank zou het begeven als ik er op ging zitten. Laat staan die dure antieke stoel.

Ik wilde niets beschadigen en liep door, maar voor ik het wist. zakte ik door mijn benen en ving hij me op. Wie kan ik bellen? riep hij. Hij pakte mijn telefoon en het enige dat ik kon roepen is “ Kay” en “ik ben zwanger, mijn kindje.” Ik probeerde nog omhoog te komen, omdat ik vreesde voor de antieken bank, maar hij liet me liggen. Ik hoefde geen krachten meer te verspillen

Klootzak neem op

Ik hoorde de man die mij overeind hielp twee keer zeggen “ Klootzak neem op” Arme Kay, hij stond op dat moment ongetwijfeld af te rekenen bij Genco op nog geen kilometer afstand. Hij dacht waarschijnlijk dat ik klaar was en opgehaald kon worden. Hij belt me altijd terug weet ik, en zo geschiedde.

Wat zou Kay geschrokken zijn bij de woorden, “Kom naar de Albert Cuyp” NU, de ambulance is gebeld en je vrouw wordt as we speak de ambulance in gedragen” Ze konden niet langer wachten, want mijn bloeddruk zakte steeds verder weg. Kay vertelde me later dat hij de boodschappen had laten staan en is aan komen scheuren met de auto. De bewakers op de albert cuyp vingen hem op. Hij fout-parkeerde de auto op de hoek van een drukke plek en werd door de bewakers naar de plek des onheils geleid. Achteraf zij hij dat hij nog nooit zo snel heeft gereden, auto heeft neergezet en hard heeft gerend alsof zijn leven ervan af hing. En ook nooit geweten dat de Albert Cuyp zo goed beveiligd is. Iedereen hielp mee, toppers!

Ramptoeristen

Ik kan me nog herinneren dat ik omringd werd door ramptoeristen toen ik K.O op dat antieken meubel lag. Ik schaamde me dood en weet dat ik steeds probeerde op te staan. Mijn lichaam weigerde en ook de eigenaar van die zaak werd steeds strenger. Hij was op dat moment echt levensreddend bezig, want niemand had een idee dat ik een interne bloeding had.

Bewakers Albert Cuyp

De bewaker op de Albert Cuyp stuurde iedereen weg terwijl ik werd ingesnoerd op de brancard. Ik weet nog dat ik door de smalle antiek zaak werd gedragen en dacht “ Ojee passen jullie wel op want die kasten hier zijn duur”. Verder had ik heel veel pijn en kon ik niet meer helder nadenken. De bezorgde blikken van de broeders vielen op “ Ik ben zwanger” riep ik nogmaals, maar ze reageerden niet. We bleven de hoop houden dat het niets ernstigs zou zijn, maar dat bleek al snel niet zo te zijn. Op dat moment was er een eileider geknapt waarbij een bloeding was veroorzaakt. Hierdoor werd ik dissy en verloor ik mijn bewustzijn. Ze bleven wachten tot Kay er was tot we met sirenes richting het dichtstbijzijnde ziekenhuis gingen.

Komt niet uit

Toen Kay wit en beduusd in de ambulance zat, begon ik heel hard te huilen. De vloer zakte op dat moment onder mij vandaan toen ik zijn bezorgde gezicht zag. Ik voelde me zo’n mislukkeling en hield heel stevig zijn hand vast. “Ik heb goddorie  concert tickets voor ons samen die avond”. Waarom gooide ik dan roet in het eten?

En dan ook nog op zo’n overdreven Hollywood manier. Met een ambulance op de Albert Cuyp markt met tig omstanders. Hoezo overdrijven! Met loeiende sirenes en piepende banden reden we weg. Ik hoorde Kay met de broeders praten terwijl hij mijn hand heel stevig vast hield. Ik was zover weg dat ik me er niet heel veel meer van kan herinneren. Voor ik het wist lag in een ziekenhuis bed aan de morfine.

Van de Albert Cuyp richting het OLVG

In het OLVG op de afdeling gynaecologie werd er bloed geprikt om mijn zwangerschap te bevestigen en de hormoon waardes te bepalen. Ik lag aan de monitoren en de arts had me net verteld dat ik een inwendige bloeding heb, dat zo spoedig mogelijk geopereerd moest worden. Door het knappen van de eileider zijn er vaten gesprongen dat voor een inwendige bloeding had gezorgd. In totaal was er 400 cc bloed in mijn buikholte gestroomd. Er was geen tijd te verliezen.

Ze vertelde me dit terwijl 4 co-assistenten over het bed mijn man een hand gaven om zich voor stellen. Dokter Pampus moest het dus nogmaals vertellen, dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb, waarbij er een eileider geknapt is. Je begrijpt dat ik haar voor Pampus wilde slaan, maar ze deed ook maar haar werk. Ik moest wachten tot er ruimte was op de O.K en zou dan met spoed geholpen worden. De eileider zou operationeel verwijderd worden. De realiteit was ingeslagen, ik besefte wat er was gebeurd die middag op de Albert Cuyp. Mijn wereld stortte in…

Morfine

Mijn zusje was nog net op tijd met mijn zwager om me in mijn armen te sluiten en troosten. Op die momenten wil je niets liever dan bekende gezichten en heel veel liefde. Ik was verdrietig voor 2 personen tegelijk. Ik voelde me crap en ook Kay moest de teleurstelling verwerken. Hij zag mij van de pijn bezwijken. Gelukkig begon de morfine te werken waardoor er grapjes gemaakt konden worden. Op dat moment kon ik weer de hele wereld aan en keken we terug op een wel hele hilarische belevenis. De mislukte zwangerschap konden we heel even vergeten door dat heerlijke spul…

Werk

Mijn lijf heeft een week nodig gehad om helemaal te herstellen. Beetje bij beetje kon ik weer zonder pijn bewegen. De realiteit kwam hard aan toen ik besefte dat ik nog maar 1 eileider heb. “Hoe moet ik dan zwanger worden?” Het was al zo lastig en duurde zo lang om zwanger te worden. Heb nu nog minder kans om zwanger te worden nu ik maar 1 eileider heb? Ik maakte mezelf gek en kwam ik een emotionele rollercoaster terecht en zag mijn kinderwens in diggelen vallen. Onze kinderwens was zo groot en nu moest ik Kay teleurstellen. Ik voelde me verdrietig, zwak en een mislukking voor mijn partner.

“Zwanger worden was na dit verdrietige voorval ook niet vanzelfsprekend. Ik veranderde het “ ik wil een kind” in “ Als een kind ons zou zijn gegund” “Willen” is leuk, maar je hebt niks te willen! De natuur neemt echt zijn eigen loop”

EUG

Ik ben in de wereld van buitenbaarmoederlijk zwangerschappen gedoken. En de kans om weer zwanger te worden is nog steeds even groot met 1 eileider. Opgelucht lees ik alle medische forums, maar nog steeds beangstigend. Wat als het mis gaat met de andere eileider? De oorzaak is nooit ontdekt. Hoe kan zoiets gebeuren? De medische wereld heeft er geen verklaring voor.

Het varieert van; “niet functionerende trilharen in de eileider, verkleefde eileiders waardoor de eicel er niet in vervoerd kan worden, tot aan slechte eicellen”. Zeg het maar! Ik wil alleen echt heel graag een kindje. In de wereld van dr. Google kun je jezelf echter wel helemaal gek maken. Ik besloot om me te focussen op blije , leuke dingen en al snel hoorde hier mijn werk ook bij.

Wegstoppen

Ik pakte alles aan om mijn geluk terug te vinden en stortte mij op mijn internationale baan en onze toekomst. Door mijn gevoel weg te stoppen en heel hard te werken, sleepte ik me er door heen. Je begrijpt dat dit niet heel lang goed kan gaan. Je kunt je gevoel niet wegstoppen, de Albert Cuyp mijden en je overwerken. Dat liet mijn man mij inzien. Een jaar later besloot ik om een tijdje sabbatical in te plannen….

Het laat me inzien dat zwanger zijn, blijven én een gezond kindje op de wereld zetten, niet vanzelfsprekend is. Dit is ook wel de reden, dat is fonds gezond geboren omarm, zie mijn andere blog. Zoals je begrijpt blijft de Albert Cuyp een bijzondere plek voor me. De man van de antiek zaak op de Albert Cuyp hebben we bedankt met een groot bos bloemen en heb de plek des onheils zoveel mogelijk proberen te mijden.

Gerelateerde blog : Fonds Gezond Geboren – een must omdat het ook mis kan gaan 

Lul maar lekker

We zijn nu 5 jaar verder en hebben 3 mooie kinderen mogen krijgen. Onze grootste wens is uitgekomen, met veel onzekerheden en verdriet dat er aan vooraf ging. Ik weet nog goed dat ik alle positieve verhalen kreeg te horen, alle adviezen, tips en tricks en de opmerking ” het komt goed”.  Het was goed bedoeld, maar kwam juist heel hard aan. Ik liet ze lullen en wilde er niets van weten…. Uiteindelijk is het goedgekomen, al ging er veel tijd overheen.

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter Facebook Youtube Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat