Delen vinden we super lief

Als je een blik werpt op 2022 was het lokaal en internationaal kommer en kwel: Oorlog, omgekeerde vlaggen, energierekening explosie, digitale munt, strijdende Iraanse vrouwen, de toestroom in ter Apel. En daar bleef het niet bij: vastlopende klimaatgesprekken, stikstof, grensoverschrijdend gedrag, beurs perikelen, polarisatie en werkdruk waren onderwerpen die de revue passeerden. Wat een ‘ver-van-ons-bed-show‘ leek, kwam dichterbij en komt dagelijks in de media voorbij. En dan zijn er lokaal ook nog eens diverse uitdagingen. We kunnen bij de pakken neerzitten, maar ik schiet liever in de bres voor een ander. “En wat doe jij er dan concreet aan”, werd me recent gevraagd… dat me aan het denken zette.

Democratie ligt onder vuur

Mijn wijlen oma zei altijd; ‘vrijheid krijg je niet, daar is hard voor gestreden’. en ‘acht is meer dan duizend‘. We leven in een bevoorrecht land en het is aan ons dat we goed acht slaan op het bevoorrechte leven. Met name onze vrijheid, de verbroedering en de verworvenheden in ons vrije land. Aan de woorden van oma denk ik vaak terug en wil dit mijn kinderen meegeven. We willen toch niet dat onze democratie en verworvenheden onder vuur komen te liggen. Zeer zeker niet en in plaats van een ander (lees overheid) de schuld te geven, ben ik zelf aan zet.

ongeluk, stress, fomo, fout, appen achter het stuur,

Zorgen om onze democratie en..

Als ik mijn dierbaren vraag naar wat hen het meeste zorgen baart, zijn dat de ontwikkelingen in de wereld. Oorlog, klimaatveranderingen, inflatie en de stijgende energieprijzen werd door iedereen aangekaart. Het zijn ontwikkelingen waar we zelf niet heel veel invloed op hebben. We kunnen besparen, duurzamer en zuiniger leven, maar in je eentje sta je machteloos te kijken naar de strijd op wereldniveau. Op nog geen 2000 km afstand is er een oorlog gaande waar we weinig aan kunnen doen, al maak je met het opvangen van vluchtelingen en het sturen van noodgoederen wel degelijk het verschil.

Niets doen is geen optie en dus proberen we via de Lions ons in te zetten voor het grotere plaatje waarbij een positieve, daadkrachtige instelling impact heeft. En als ik met de te kleine kleren anderen kan helpen, of een krat kan vullen met goederen voor de voedselbank, kunnen we met kleine acties helpen.

Ons kleine leed

Naast het grote leed werd ook het klein persoonlijk leed aangetipt; lange rijen op schiphol, reis en hotelkosten die twee keer over de kop gaan en stijgende restaurantkosten. “we hebben het goed en is niets in vergelijking met wat er elders speelt” hoor ik vervolgens vaak als iemand een klaagzang om me afwerpt. Op zoveel vlakken deel ik de zorgen en voelen wij de ontwikkelingen in onze portemonnee door de stijgende energie prijzen en de verdubbeling van de uitgaven voor alledaagse boodschappen. De luxe wordt ingeperkt, maar hier lever ik moeiteloos op in om een ander te kunnen helpen, denk aan de energietoeslag die naar de voedselbank is gegaan. ‘Rood staan’ is inmiddels ook bij mij onontkoombaar en dus zoeken we thuis naar allerlei middelen om te bezuinigen.

Voor velen is het echt moeilijk om rond te komen waarbij de voedselbanken overuren draaien. Geldzorgen zorgen bij alle doelgroepen dan ook tot mentale en fysieke stress, thuis en op het werk. Geld mag dan geen geluk brengen, het mankeren ervan heeft echter wel veel impact. Een vriendin vertelde me dat ze zelfs hun kachel nog niet eens aan hebben gezet, zelfs niet in de vrieskoude omdat ze bang is voor de hoge eindafrekening. Dit zijn toch wel basis elementen die goed in orde horen te zijn in een rijk land als de onze.

oud en nieuw tradities, traditie nieuwjaar, nieuwjaar,

Lichtpuntjes

Ondanks alle kommer en kwel zien we ook lichtpuntjes en bekijken we ook de positieve ontwikkelingen van afgelopen jaar. Corona verdween naar de achtergrond en bood ons na de tropenjaren meer vrijheid. De wereld ging weer open waarbij velen hun leven en invulling hiervan hebben weten te hervinden. Het moederschap, werk-gezin balans, het thuiswerken. Afgelopen twee jaar heeft inzichten geboden en ook mentaal veel veranderd.

We kregen afgelopen jaar ook weer meer bewegingsvrijheid, maar wel in een minder snel tempo dan de rat-race als voorheen. We zijn nu een jaar verder en heb zo ook mijn balans gevonden. In de gesprekken die ik voerde merk ik wel dat de werkdruk zeer hoog is. Personeelstekorten worden niet ingevuld, budgetten worden gehalveerd, terwijl er wel meer opdrachten worden aangenomen.

Dezelfde output wordt verwacht, terwijl we zelf een mindshift hebben doorgemaakt; “Liever een zes zonder stress, dan een negen zonder leven”. Nu ben ik streng voor mezelf en is een valkuil van me dat ik me altijd wil bewijzen en me 200% inzet. Goed is goed genoeg weet ik, maar dat weet mijn gezonde verstand nog niet helemaal. Wel volg ik mijn passie en blijf ik oog hebben voor mijn omgeving. We zijn een radar in het grote geheel en door zelf een lichtpuntje te zijn voor een ander zetten we een positieve beweging in werking.

Tot slot

We kijken uit naar 2023 en ben benieuwd wat het voor ons in petto heeft. Hoezeer afgelopen jaar kommer en kwel bracht, staan we ook zelf aan het roer om onze vrijheid en democratie te beschermen. Mijn wens voor jullie is dat het voor iedereen een rijk jaar mag worden en we elkaar lief zullen hebben, vertrouwen en zorgeloos kunnen lachen. Dat we ieder gespreksonderwerp kunnen aansnijden zonder gekromde tenen, of een ‘wij tegen zij’ te voelen. Dat we elkaars mening kunnen aanhoren zonder gelijk in de verdediging te schieten.

En terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar buiten waar scholieren paseren. De jeugd, mijn kinderen, de toekomst… dat deze generatie zorgeloos mag opgroeien zonder een slecht zelfbeeld en dat ze hun studiekeuze kunnen maken vanuit het hart. Dat de AIVD de rotte appels van de straat mag halen en iedereen zorgeloos naar school gaat en geniet van hun jeugd. En dat ook mijn dochter zich ooit, indien ze dit wenst, kan aansluiten bij een studentenvereniging zonder vrouw onvriendelijke, brallende apen. Wij zijn vrij en zijn bevoorrecht al moeten we inzien dat we hier secuur mee om moeten gaan.

Op wereldlichtjes dag kwam Ariana kaarsjes branden voor de kinderslachtoffers in Iran. Haar tranen raakten me en liet me inzien dat we in een democratie en zeer bevoorrecht land wonen!

En betreft de ‘ver-van-ons-bed-show‘ is het aan ons hoe dit aan ons zal beklijven. Laten we de lichtpuntjes blijven zien in onszelf en elkaar en elkaar hier in helpen ! Heirmee behouden we ons vrije land, een democratie met absoluut zijn ups en downs…

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter | Facebook | Youtube | Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat


Delen vinden we super lief