De wens voor een vierde kindje is uitgekomen, of…

Nooit eerder heb ik mij zo alleen gevoeld als het pinksterweekend alleen met mijn kinderen op de camping. Omringd met drie kinderen probeerde ik het er het beste van te maken, maar de grond was letterlijk onder mijn voeten geslagen. Manlief was een weekend naar Pinkpop en onder geen beding wilde ik dat hij zich zorgen om me maakte. Ik hield me sterk, voorzover dat kon… We zouden er een fijn weekend van maken. Het enige dat in mijn hoofd bleef hangen’ Mijn wens voor een vierde kindje heeft een bizarre wending gekregen…

Huh wat? ….. 12 weken eerder…

Onze vakantie in het voorjaar naar Europa-park en Landal kwam op een perfect moment. We hadden beiden een iets té drukke tijd achter de rug. In nog geen tien jaar tijd was ik ziek geweest, maar toen was ik echt K.O. Ik kon geen ‘boe‘ of ‘bah‘ zeggen en was dagen van de radar. Op vakantie hadden we meer tijd voor elkaar en de rust was wedergekeerd.. Ik wijtte het ziek worden aan de drukke agenda’s die we beiden hadden. Niets bleek minder waar… ik was zwanger. Bij een week overtijd deden we samen de zwangerschapstest en konden enkel stilzwijgend elkaar aankijken….

Flabberguested

Toen ik overtijd was en de zwangerschapstest positief bleek te zijn, was de verrassing dan ook groot. We waren flabberguested en moesten van de schok bijkomen. Dit was niet gepland, ons leven zou helemaal op zijn kop staan! 9 maanden op, negen maanden af, de balans in ons gezin… Mijn wens voor een vierde kindje steek ik niet onder stoelen of banken, maar dan wel in consensus met manlief. Weken waren we in vertwijfeling en onzekerheid. Hoe had dit kunnen gebeuren?

Oeps..

Ik had geen folium geslikt, had alcohol gedronken, oesters gegeten en echt alles van het lijstje gegeten dat een ‘no-go’ was. Gelukkig ben ik wel een vitamine freak en leefde ik gezond. Mijn grootste angst was misschien wel over ons gezin. Kunnen we dit samen aan, zetten we er niet te veel voor op het spel. Het zou de hele balans opschudden en niet in positieve zin…. Of toch wel…. Daar waren we dus nog niet over uit. De komst van een vierde kindje kwam even rauw op ons dak…. ook al was er de hartenwens voor een vierde.

Eerste echo

In juni stond de 12 weken echo gepland. Deze keer geen voortijdige echo om het hartje te horen. We zouden het op zijn beloop laten. Ook gezien mijn leeftijd wilden we wachten en eerst alle tests doorlopen. Ik voelde me goed en voelde beweging in mijn buik. Alles in mijn lijf liet mij zwanger zijn.

Geluk, vertwijfeling, een schok… we wisten het nog geen plekje te vinden. Beiden hinkten we op twee benen. Dit was even niet gepland en zou heel veel impact hebben, op echt alles! Zowel qua werk, privé, opvang, synergie, onze relatie….. 4 kindjes, wie had dat ooit durven dromen, denken of kunnen bedenken… De wens voor een vierde hadden we nooit bezegeld, of echt een keuze gemaakt of we er voor zouden gaan.

Tijd vliegt

Mijn werk vroeg veel van me en ook manlief had belangrijke deadlines lopen, waardoor de weken voorbij vlogen. En voor ik het door had, was de eerste afspraak bij mijn bekende verloskundige team.

Het geheim dat ik in mij droeg, liet me vliegen en ik leefde daardoor in een droom wereld. De wens voor een vierde was uitgekomen, maar toch kon ik niet optimaal genieten. Gek genoeg hadden we het er thuis nog niet over. Manlief zocht al naar grotere auto’s, al ging ik hier nog niet in mee. We wisten dat we ons moesten inhouden, of was het misschien een voorgevoel? Echt plannen maken deden we niet, enkel in ons onderbewuste.

Bloedverlies

Een paar dagen voor de 12 weken echo had ik licht bloedverlies. Niets ernstigs werd me verzekerd door alle informatie online. Tot dat het aanbleef en het met de dag heviger werd. Dit kon geen innestelingsbloed zijn… Helder bloed verlies hoeft inderdaad niet altijd ernstig te zijn, maar mijn verstand wist beter, dit zat niet goed. Mijn lijf was wel op en top zwanger, Het buikje begon zichtbaar te worden, mijn borsten deden zeer, had gekke cravings en mijn reukorganen werkten optimaal.Ik had zelfs een krot lontje en herkende mijn humeur soms echt niet.

Bellen met de verloskundige zou niets opleveren, dat wist mijn verstand en medische achtergrond me ook te vertellen. Ik zou moeten wachten op de volgende dag. De afspraak stond al en vrij nemen kon niet door een te volle agenda. Ziek melden wilde ik niet, want niemand wist immers wat er met mij aan de hand was. Het geheim in mij was nog niet ‘out in the open’. Ik hoopte zo dat het uitkomen van mijn wens voor een vierde gedeeld kon worden met de hele wereld.

Afspraak 14:00

De afspraak was die middag gepland. Het was een opluchting om een bekend gezicht te zien voor deze echo. Ik barstte in tranen uit en mocht gelijk gaan liggen. De echo bevestigde dat het bloedverlies niet o.k was. De blik in de ogen van mijn verloskundige vertelde me genoeg. Ze draaide er niet omheen en bevestigde mijn gevoel. Het vruchtzakje was leeg en er was geen kloppend hartje zichtbaar. Het bloedverlies was al een teken dat mijn lichaam het eitje aan het afstoten is.

Voor zover ze het kon zien was het niet verder gekomen dan een week of 8-9. Had mijn lijf me dan zo voor de gek gehouden? Ik had zo gehoopt op een levend, krioelend wezentje op de echo. Niets van dat alles.

Positieve test

De verloskundige bevestigde me dat als ik op dat moment een zwangerschapstest zou doen, zeker nog positief zou testen. Alle hoop, ‘sparkle’, geluk, blijdschap, onzekerheid, zorgen, boosheid, vertwijfeling,… echt alles stroomde die middag uit mijn lijf. Je geeft jezelf de schuld van de miskraam die komen zou en ook wist ik dat het een mogelijkheid was. We hadden er niet voor niets geen kenbaarheid aan gegeven. Was ik er zelf credit aan? Was ik te druk geweest, is dit karma…bijgelovig als ik ben. Alles spookte door mijn hoofd. Ik heb nog nooit zo hard gehuild in mijn eentje.

Zorgen waren in een klap weg…

Thuis hoefde ik enkel ‘nee’ te schudden en mijn man wist voldoende. Over deze mogelijkheid hadden we eigenlijk niet eens nagedacht. Wel dat het een mogelijkheid was, maar onbewust ben je al bezig met plannen. Verlof, vaderschapsverlof, hoe in te richten qua opvang, de kosten, een nieuwe auto, kamerindeling… 

Zorgen over de toekomst waren in één klap weg. Maar er kwam geen gevoel van opluchting, niets van dat alles. Stiekem hadden we de rups in mijn buik al wel een plekje gegeven, maar hadden dit nog niet uitgesproken.

Weg wezen

Die middag wist ik niet hoe snel ik de spullen moest pakken om weg te gaan. Het was het pinksterweekend met slecht weer, maar dat wist me niet tegen te houden om er uit te gaan met de kids naar ons vaste stekkie aan de kust. Naar de natuur, tijd voor mijzelf en waar de kinderen konden uitrazen. manlief zou dat weekend naar Pinkpop gaan.

Gevloerd

Maar dit was geen goed idee. Een dag later kon ik niet meer bewegen en kon ik enkel gestrekt liggen in de hoop dat de krampende pijn zou wegebben. Wat is dit een vreselijk proces. En het bizarre was dat ik nergens iets over een miskraam kon vinden. Ik had geen idee wat me te wachten stond, of wat me overkwam…

Nu achteraf snap ik dat je er ook niet over gaat schrijven als het je overkomt. Doordat ik al drie gezonde kindjes heb en de wens voor een vierde kan relativeren, ben ik wat makkelijk in het delen van mijn persoonlijk verhaal. Ik weet dat velen heel veel verdriet hebben van een miskraam. ik heb echt zoveel gehuild en heb het een plekje gegeven. Het is een struggle, maar ik weet dat ik niet alleen ben, daarom deel ik het.

Dokter Google

‘Heftig bloedverlies‘ is alles wat ik online las. Dokter Google adviseerde me om contact te zoeken met een arts als ik meer bloed zou verliezen dan bij een normale menstruatie… Ok… maar wat te doen als je mijlen ver in het dennenbos verstopt bent met drie kids en je geen stap kunt verzetten?

Wens voor een vierde

Er was geen artsenpost in de buurt en de afstand naar de auto was te ver. Manlief was op Pinkpop en familie en vrienden wisten niet eens wat er afgelopen weken allemaal bij ons af had gespeeld. Dit had ik bewust achterwege gelaten omdat we eerst zelf alles een plekje moesten geven en de shock moest landen… De wens voor een vierde was doorgestreept en zal ook niet meer in vervulling komen…

Deel 2 lees je hier…Een miskraam zet je wereld op zijn kop

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Instagram  Twitter Facebook Youtube We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat.