Ode aan mijn oma! Afscheid nemen bestaat niet…je blijft voor altijd in ons hart

Woorden schieten tekort en ik slik mijn tranen weg… maar achter iedere traan van verdriet, schuilt een glimlach van herinnering. De strijd heb je verloren, je lichaam kon niet meer. Wat gun ik jou de welverdiende rust en ik hoop dat je op je laatste rustplaats en daarboven je dierbaren weer mag omarmen. En och oma… wat zul je een boel te vertellen hebben. Ik weet zeker dat je het voortouw zult nemen en als een jonge dinde de pas er in zult hebben daar boven. Wat had jij altijd een tomeloze energie, lieve oma.

Zoveel herinneringen schieten door mijn hoofd, het zijn er zo veel. Afscheid nemen is koesteren wat jij gezaaid hebt in jouw rijke leven aan liefde en goedheid. En oma die heb je ons en iedereen om je heen gegeven…

Eerste ontmoeting

Hoe vaak is het wel niet de revue gepasseerd dat je mij direct na de geboorte, als ‘tien ponder’ op schoot had in de ambulance. Je benen waren niet lang genoeg en bungelden in de lucht. Maar het deerde je niet. “Wies kieken en niks zegg’n, Das ’t verstandigste wa-j doan kónt”. Met alle kracht in je lijf hield je mij stevig vast, terwijl mijn moeder met loeiende sirenes naar Zwolle werd gereden.

“Liefde begint met een glimlach,
groeit met een kus en eindigt met een traan”

Logeren

En de fijne jeugdjaren die daarop volgden, koester ik in mijn hart. Bij oma logeren was altijd feest. Te lang geinen mocht niet, dan tikte je met de stok op het plafond, “dat we nu toch echt stil moesten zijn en gaan slapen”. Oma wat hebben wij veel hutten gebouwd, met de neefjes moppen getapt aan de keukentafel, domino slierten gebouwd in de woonkamer en avonturen beleeft op de boerderij.

De ‘God-verre-dommes’ van opa weten nog steeds een glimlach op mijn gezicht te toveren. Het knuffelen met Seth en de vele honden die jou gezelschap hielden. Vooral het hondje op batterijen die bij het openhaard lag, blijft ons en vooral de kinderen bij. Het schaatsen op het meer, paardrijden in het weiland, op de brommer rondscheuren, met de buurjochies klieren…

• Welkom

Echt iedereen was welkom bij jou oma. “Ik ben een rijk mens” was je mantra. Op latere leeftijd heb ik zelfs vriendjes bij je door de ballotage heen laten komen gaan. “Ja marjolein, geen leren jasjes hé” Kay kwam gelijk met vlag en wimpel door de keuring. En vele jaren daarna kwamen we als gezin van vijf maar wat graag naar de boerderij.

Verjaardagen

Ieder jaar gingen we samen met mijn zusje Annelie, nichtje Inger en jou op pad, om samen ons verjaardagscadeautje te kopen. Het shoppen was iedere keer weer een feestje dat we afsloten bij pizzeria ‘La lanterna’ in Ommen’.  Want oma, dat kon jij goed, een feestje vieren met een “appelsap” in je rechterhand. Je kleinkinderen zijn je zo dierbaar en je wist er voor ons altijd weer iets bijzonders van te maken!

• My little pony

Het ‘My little Pony’ huis dat je me voor mijn zes-jarige verjaardag gaf, blijft me altijd bij! Van achter in de speelgoedwinkel “De speelboom’ gilde ik keihard “Ómaaaah, hier is ie…. de KAP, Sa, lonnn….”

En toen was je 4 kinderen, negen kleinkinderen en dertien achterkleinkinderen rijker. En dat betekent heel veel meer verjaardagen en feestjes. En je vergat er geen één! Jouw familie en vrienden vormden het middelpunt van je bestaan. Er zijn veel zakken friet doorheen gegaan.

“Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij, in alle eeuwigheid dat ben jij”

Feestje

Er ging geen verjaardag voorbij, of jij was van de partij. Je reed graag mee, al begon de afstand je steeds zwaarder te vallen. ”Het was wel heel ver” vertelde je me nog met kerst. “Maar ik wilde het niet missen hoor”, volgde hier al snel op!

Soms keek ik naar je van uit de andere kant van de kamer en ik zag je genieten. Je werd sneller moe en dwaalde ook vaker af. Met afgelopen kerst ontploftte bij ons de chocolade fontein tijdens het kerstdiner. Echt alles zat er onder, zelfs je bril zat onder de chocoladeslierten en je lachtte er smakelijk om.

• Vier het leven

“Vier het leven” zeg je vaak. Elk jaar rond 4-5 mei zag ik de treurnis in je ogen en hoor ik het in je stem. Je hebt afgelopen jaren nog zelfs een toespraak gehouden voor de jeugd met als boodschap: “Vier de vrijheid!” “Vrijheid is ons niet gegeven, er is hard voor gestreden! ” Als jong meisje ging ik vaak mee naar de dodenherdenking waar ik het Wilhelmus foutloos mee kon zingen dankzij de poster die je me had gegeven. Wat vond ik het intrigerend om een minuut stil te zijn.

Wisky

“Weten jullie of je wiskey met een e of zonder schrijft? Oma wel, en wij ook 😀 ‘Of Salud met een T of D ?’……“Johny walker, red label” was voor jou het merk, geen “Jack Daniels”, die mochten we in de kast laten staan. De Wisky fles en gingerale stond elke verjaardag, kerst of feestje voor je klaar, dit is jouw drankje. Daar kwamen we niet onderuit. Manlief is nog vaak genoeg last-minute de winkel in gerend om dit speciaal voor jou te halen.

Zelfs afgelopen zondag kreeg je je bouillon en proteïne drankje niet weg, maar de whisky smaakte goed. En je nam ook altijd graag een taartje van Dorgelo mee, je eigen gebakken bitterkoekjes cake, of een award winning Balkerrug. Maar of we wel de cake-verpakking wilden bewaren. “Ons bint zuinig” En bijzondere mensen sterven niet, ze gaan wel, maar blijven voor altijd!

“Oma haar stoel is leeg; haar glas is leeg en stem is stil …
Wie haar gekend heeft, weet wat dat zeggen wil”

Altijd geïnteresseerd

En och oma… wat was je gelukkig als ik belde en vertelde dat ik was geslaagd, in de krant stond, ging trouwen, vertelde dat ik zwanger was, of gewoon om even te bellen. Je was altijd in voor een praatje. En de blijheid in je stem als ik opbelde en vertelde dat ik de oprit opreed.

En als ik vroeg “En oma zijn er nog roddels op de balk”, dan wist je me echt alles te vertellen over de hele familie. Je vertelde trots over alles en iedereen. Soms hoorde ik een verhaal voor een 3^e, 4^e, of tiende keer, maar je bleef vrolijk doorvertellen. Trots als een pauw was je op je familie….

“Een bijzonder leven, een bijzonder mens”

• Relax

En weet je oma, ik realiseer me hoe gehaast ik soms was en als een dwaas door de kamer rende. Dat moet gek voor je zijn geweest, maar je wist als geen ander hoe hectisch het is met een groot gezin. Je hield me soms strak bij mijn polsen vast zodat ik niet bij je weg kon lopen. In de hectiek en drukte had ik niet altijd even veel tijd en dat zie ik nu. En als je het niet meer hebt, dan is dat het wat je mist. Jouw stoel blijft nu leeg, de Wisky fles in de kast. Ik ga de verhalen missen, ook had ik ze al tien keer gehoord. Ik mis zelfs de verbrande kippenpoten…

Altijd up to date

En wat zo knap is, is dat je altijd op de hoogte was van de ontwikkelingen bij alle kleinkinderen en je mistte geen verjaardag. Je belde me al een paar dagen voor de verjaardag om te vragen of ik een cadeautje voor hem/haar wilde halen. Als Yvette om een balletpakje vroeg, reageerde je gelijk “hoeveel kost dat”?

En ook waren er mensen die je niet graag mocht. Dat blijft tussen ons hoor oma, misschien lezen ze wel mee..… je kon vooral niet tegen onrecht, dat kon ik zo in jou waarderen. Maar waar je vooral vol over was waren de ‘moffen’. Niet zo gek oma, die hebben heel veel kapot gemaakt en je dierbare vader uit je leven gerukt. Wat zou je trots zijn dat ik in een ‘goed huis‘ woon oma, wat had ik jou dat graag vertelt.

Je vertelde me ooit dat ik nooit rood en zwart bij elkaar aan mocht trekken. Dat zijn de kleuren van de vijand. Naar de musical ‘soldaat van oranje’ wilde je nooit, de pijn was na al die jaren nog zo sterk voelbaar. Papa vertelde dat je daar misschien toch wel heen wilde dit jaar…

Gul

En oma wat was je naast dat je geïnteresseerd was, ook ontzettend gul. Of het de buren waren, aanhang, je kinderen en kleinkinderen, niemand kwam iets te kort. Je spaarde zegeltjes voor zilveren lepeltje, kinderboeken, een serviesgoed. Je sloeg niemand over en je bent bij iedereen even gul. Vergeten om een cadeautje te geven deed je nooit! Zelfs lang na een verjaardag kwam het lang beloofde en bewaarde envelopje.

“Tot het laatste toe wilde je leven, had je praatjes voor tien
Door je sterke wil hiertoe gedreven, oma we hebben het gezien 
Je geest nog op volle kracht, maar over je lichaam had je geen macht.”

• Trotse overgroot oma

Ook bij de geboorte van het zoveelste achterkleinkind was je de trotse oma en betaalde je maar wat graag voor de kinderwagen, het ledikantje, of beddengoed.  “Vanuit het graf kun je niks meer”  “Dan heb ik er toch ook geen lol aan”!? zei je iedere keer weer treffend. En gelijk heb je! Geven maakt gelukkig, met altijd een handgeschreven kaartje erbij. En was je soms toch ook maar wat liever voor jezelf, dat verdiende jij ook! En oma… wat zo diep in mijn hart zit, kan ik echt nooit verliezen!

Wereldvrouw

Ieder jaar werd je op je verjaardag gebeld door vrienden, familie, een Zwitser, of een Amerikaan. Er kwamen belletjes vanuit Spanje, Canada, Amerika, noem maar op. Je vriendin uit Bilthoven belde je ieder jaar trouw en oom Bob kwam regelmatig vanuit Canada bij je op visite. Wij hebben hem zelfs verrast in Owen Sound op zijn 80e verjaardag! Bij het overlijden van deze dierbaren werd je fragieler en zichtbaar ouder.

Mijn zusje vertelde me dat je zelfs een dag voor je overleden nog bij ieder telefoontje een opleving had. Die telefoontjes waren voor jou een link met de buitenwereld.

Ik kwam dan ook heel graag bij jou oma, je had altijd fantastische verhalen. Het liefst aan de keukentafel dat vol lag met puzzelboekjes, je telefoonboekje en krantenknipsels. Met het staphorster kleedje niet te vergeten. Want oma, je bewaarde echt alles. Wat zal ik de geluiden ook missen. Het tikken van de klok, de voordeur die kraakt en een herkenbaar geluid maakt bij het dichtslaan.

Trots

“Ik heb mijn rijbewijs weer mogen ophalen”, vertelde je de hele familie weer vol trots bij iedere verlenging. Dat hield in dat je ook mocht motor rijden en met een aanhanger rondscheuren toen je 90 was. Het autorijden ging alleen steeds moeilijker, het optrekken evenzo.. arme versnellingsbak.

We weten dat dat je zwaar viel oma. De wereld werd kleiner en dat terwijl je zo dol was op de reuring en gezelligheid. Je ging maar wat graag naar de lokale supermarkt voor een praatje. Of zelf cadeautjes voor de kleinkinderen kopen. Wij als ouders waren dan minder blij, want je vond het maar wat leuk om ze zakken met spekjes, of snoepgoed te kopen 😀

Geboren regelaar

De angst dat we het graf niet zouden bijhouden. Je hebt hemel en aarde bewogen om er voor te zorgen dat je naast je dierbaren mag liggen, tot de gemeente aan toe. En ook werd het grafrecht gelijk afgekocht, want .. zoals je zei oma “je weet nooit hoe het loopt”. En ‘acht is meer dan duizend’ is dan ook één van je vele wijsheden. Het komt goed oma, je krijgt je verdiende rust bij de dierbaren waar je naar uit hebt gekeken. Je zus, lieve zwager Bob, man….

Oma de verhalen verteller

Oma was ook heel gul. “Liever met een warme hand dan een koude hand was jouw credo” En bij ieder cadeau was wel een herinnering of een verhaal. De 36 Hongaren, die bij je hebben overnacht, is daar een van. Of waren het er 34? Wat was het ook alweer?

En al die verhalen heb je in twee boeken geschreven die zelfs in de boekhandel werden verkocht. Het derde boek is nooit afgekomen, zouden we het nog ergens tegenkomen, of zat het allemaal in je hoofd lieve oma…

• Kunst aan de muur

Het schilderij dat je hebt gemaakt van die en die. Ik denk dat er op over de hele wereld een echte ”Hillchien‘  hangt! Hoe trots was je dan ook toen je een echte expositie had in Madrid. En ook in Dedemsvaart hingen je schilderijen. De twee tulpen schilderijen die je voor mij hebt gemaakt, hangen met trots bij ons in de woonkamer oma. En uiteraard het schilderij met mij als prima ballerina koester ik met mijn leven.

Creatieve oma

De twee wekelijkse schilderclub in het kippenhok was jouw alles met je dierbare vriend  Jan van der Horst aan je zijde. Ik vergeet nooit meer dat je hierover werd geïnterviewd door Edwin Evers himself en met dit interview zelfs in zijn ochtendshow op 538 terecht kwam. Wat was je trots en vooral om toch echt wel even te vertellen over je “Villa” in Spanje. Heerlijk oma….En weet je dat ik daardoor er achter ben gekomen dat collega’s het ook hadden gehoord en je zelfs kenden!

En ik koester het dagboek dat je voor ons hebt bijgehouden. Voor ieder kleinkind had je plakboeken vol met kaartjes, tekeningen en fijne herinneringen. Je afwezigheid doet ons beseffen hoe intens dierbaar jouw aanwezigheid was. Je was creatief en dat stukje DNA draag ik heel graag met me mee.

Geheimpje

En oma zullen we een geheimpje vertellen? Zo nu en dan hebben we echt wel iets weggegooid. Eten met een houdbaarheidsdatum een jaar na dato, aten we liever niet op. Ik weet hoe zuinig je was en we hebben de oorlog niet meegemaakt, maar soms was het verkeerde zuinigheid. En wat was ik trots dat je meedeed aan de documentaire ‘Ticket to the tropics‘ en vertelde over het ouderschap anno toen.

Ik heb je nooit durven vertellen dat je de ‘final cut’ niet gehaald hebt omdat het iets te onsamenhangend was, maar och oma, wat genoten we van je aanwezigheid. Je vertelde vol trots over je rol als moeder in de ‘goede oude tijd’. 

Oma, je blijft altijd bij me

De trouwring om mijn vinger en die van manlief, hebben we van jou gekregen, daarmee ben je elke dag bij ons oma. Je zult nooit vergeten worden. We houden de herinnering aan jou in leven, want je bent immers pas echt dood als je naam niet meer wordt genoemd. En maak je daar maar geen zorgen over, er zijn zoveel bijzondere herinneringen.

Blijf ademenen

Ik teken er voor om zo bijzonder, sociaal, actief en mooi oud te mogen worden! En ik blijf je advies opvolgen “blijf ademen” De levenslessen die je ons allemaal hebt meegeven waren écht ergens op gebaseerd, namelijk gebasseerd op “levenservaring”. De eigenwijsheid die ik van jou heb geërfd zegt genoeg. En ik zal de levenslessen bij me dragen en doorgeven aan mijn drie kinderen. Mijn omgeving ontkomt er nu al niet aan. Maar ach ‘je hebt mensen en je hebt potloden’ en ‘ik zeg niks oma, maar kijk er gewoon heel wijs bij”

De dood laat ons zien hoe broos en kwetsbaar wij mensen zijn. Ook ervaar ik in deze dagen wat wij voor elkaar kunnen betekenen aan steun, kracht en troost…

Dag mooie vrouw

Dag mooie vrouw, dag lieve oma,
we hebben je laten gaan
Al het werken en alle zorgen, het was goed,
het is nu gedaan.

Je was zo fier in alles wat je deed
Je lachen, je zorgen, je telefoontjes en ook je leed.

Je was mijn oma een bijzonder mooie vrouw,
Je was onze steun en hier en daar de adviseur.

Je leerde ons normen en waarden,
gewoon door hard te werken, zonder gezeur.

Genoeg gegeven, genoeg geschreven….
jij was de kanjer van ons leven

Bedankt lieve vrouw, bedankt lieve oma,
je was de kern van ons familie bestaan.

Wij zullen nu toch zonder jou verder moeten gaan.

Dag lieve oma, dag prachtige vrouw
dag…….

 

Niemand weet hoe laat het is

Liefs Marjolein, je kleindochter

Olivette is ook actief op Instagram  Twitter Facebook Youtube We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat.