Deze blog is voor Sille, mijn lieve buurvrouw en top mama die vanmiddag met een bos bloemen op me stond te wachten. ‘Omdat je het verdient en mama’s elkaar moeten supporten’. Ze raakte me diep en maakte mijn dag! Door haar geste klom ik in de pen, een onderwerp waar ik al lang over wilde schrijven.

Mom shaming breekt je mama hart

Schiet jij ook omhoog als iemand iets over jouw manier van opvoeden zegt op een oordelende manier? Door mom shaming kan ik echt ontploffen en schiet ik gelijk in de verdediging. Met name in Facebook groepen waar raad en daad wordt gedeeld, kan het los gaan en kunnen moeders elkaar bekritiseren! En ook op straat kan een vreemde, je vriendin, schoonmoeder, of de buurvrouw een opmerking plaatsen waar een ‘onbedoelde, doch pijnlijke‘ steek onder water zit. Mama zijn is fantastisch, maar soms ook echt een uitdaging..

Het zijn vaak opmerkingen die zodanig zijn geformuleerd om iemand een gevoel van schaamte te bezorgen. Mijn inziens echt een nare tactiek waar je enkel onzekerheid mee creëert. Het aangekaarte gedrag zul je immers echt niet aanpassen voor een ander, je bent niet gek…de nare nasmaak blijft wel hangen..

Samen sterk, mom bracing

Nu ik ‘moeder meters‘ heb gemaakt, valt het op dat ik andere moeders graag bij sta als ik ze zie strugglen. Ook ik heb voldoende opvoedzondes en wie ben ik dan om een ander te oordelen met mom shaming! We zijn er juist om elkaar te steunen, elkaar een bemoedigende blik toe te werpen en een schouderklopje te geven met alle moederschap kennis die we samen in huis hebben. De perfecte moeder bestaat nu eenmaal niet. Toen ik een boekt bloemen kreeg, wist ze dat ik een lastige week had. En geloof me, dit deed me alles vergeten en ik bloeide er echt van op!

Slechte moeder

‘Gaat je kind echt naar de opvang?’ ‘Ik snap werkende moeders niet‘, of ‘Ga je alleen op vakantie‘?, ‘Hoe vinden je kinderen dat wel niet dan heeft je man het zo druk‘?, ‘Ben je jouw zwangerschaps kilo’s nu nog niet kwijt, wat eet je wel niet joh..’ tot aan ‘Geef je ze flesvoeding? borstvoeding is zoveel beter…’? De ene opmerking laat ik makkelijker van me afglijden dan de ander en kweek een dikkere huid, maar toch doet het pijn net als bij het appel experiment.

Het werkende moeder syndroom kleeft ook aan mij en mom shaming doet dan geen wonderen voor dat schuldgevoel. Wat geeft hen het recht om mij te bekritiseren over het feit dat ik mijn kinderen nog niet zindelijk heb, dat ze uit potjes eten, over hoeveel kinderen we hebben en de leeftijd waarop je kinderen krijgt?

Mom shaming

Nu ik mij al zo’n 8 jaar moeder mag noemen, zien we veel oordelende moeders om ons heen terwijl we elkaar juist zouden moeten steunen. Bij de komst van het eerste kindje had ik geen idee waar ik aan begon met mijn hulpeloze baby’tje in mijn armen. De kraamtranen stonden in mijn ogen en vond ik het maar wat fijn om het begrip van een vrouw in dezelfde situatie te ontvangen.

Dat begon al bij de kraamtranen, het ongevraagde advies in mijn kraamweek, bij een huilbaby, de beste babyfles, of de bemoeizuchtige adviezen toen mijn dochter lichte buikkrampjes had. Bij een huilend kind wil een moeder enkel een handreiking of begripvolle blik, of een ‘succes meid‘. Opstekers doen wonderen, niet het kritiek of bemoeienissen. 

Gerelateerde blog: Combinatie werk en gezin te zwaar: Ruim driekwart van de moeders vindt het moeilijk tot onmogelijk

Snel op onze teentjes getrapt

Moeders kunnen echt vreselijke wezens zijn. Door onze eigen onzekerheid oordelen we snel over anderen en doen onszelf dan als de ideale ouder voor. Ieder mag zijn eigen mening ventileren, maar laten we dit wel op gepaste wijze doen. Op social media kun je tegenwoordig beter voorzichtig zijn met wat je post voor je een waterval aan kritiek over je heen gestort krijgt vol waardeoordelen. Zijn we zo snel op onze teentjes getrapt?

Ik denk helaas van wel als we de mate van mom shaming bekijken, waarbij ik overigens ook echt geen heilig boontje ben hoor! (er zijn genoeg moeders die me laten zuchten, tuurlijk Maar laten we het daar bij houden en het altijd positief houden)

Guilty as charged

Als moeder wordt je door schade en schande wijzer en denk ik ook regelmatig bij anderen ‘dat kan wel wat aardiger, minder kattig, of liggen die kinderen nu nog niet op bed’. ‘Guilty as charged’ en toch weet ik:‘been there, done that’ . Het moederschap kan bij tijden zwaar zijn en komt niet met een gebruiksaanwijzing. Wie ben ik dan om dat hardop uit te spreken en op iemands ziel te trappen.

Wij mama’s zouden elkaar moeten supporten en elkaar niet moeten afvallen op de kinderopvang, verjaardagen, of publiekelijk op elkaar vitten op social media. Het moederschap is ieders zijn eigen reis die we allen naar eer en geweten invullen.

Tot slot

Mijn dreinende kind van twee heeft echt dezelfde 2-jarige bingo kaart te  vullen als de ander, maar ieder op zijn/haar eigen lullige moment. Rijk je hand dan ook uit naar die moeder met een schreeuwlelijkerd in het kinderwagentje, een moeder die te dealen heeft met hoofdluis, of een mede mama die een luisterend oor nodig heeft om haar balans terug te vinden.. Door haar de hand te reiken met de boodschappen, of enkel door te luisteren maak je het verschil. Ook jij zult die hulp ooit nodig hebben. Zolang we elkaar steunen in onze multi taskende rol als moeder, kunnen we samen de wereld aan.

En Sille dankjewel… jouw bloemen liet me inzien dat vrouwen powervrouwen zijn die elkaar echt naar een hoger plan kunnen brengen… dankjewel.

Gerelateerde blog: Welk type moeder ben jij? Ik herken me wel in enkele stereotypen en deze zijn bloed irritant…

Liefs Olivette,

Olivette is ook actief op Twitter Facebook Youtube Instagram en vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat