Wat krijg je nu mee van je kinderen als werkende moeder, of `wat zullen je kinderen je missen` Of wat dacht je van de opmerking: “Tegenwoordig wil de jeugd alles”” Vroeger konden wij ook niet op 2 keer per jaar op vakantie of uit eten” Werkende moeders zijn slechte moeders, de maatschappij windt er geen doekjes om. Tijdens een verjaardag werd er weer een rake opmerking gemaakt, waardoor ik gelijk in de pen ben geklommen. ‘Ik ben geen slechte moeder, hoe durf je!‘ Mama kan niet alles dat is waar, maar ik ben een goede moeder!
Rake opmerkingen
De opmerkingen zijn niet mis die werkende moeders af en toe naar je hoofd geslingerd krijgt. De maatschappij, de oudere generatie en niet werkende vriendinnen-moeders kunnen hard zijn. Soms maakt het me boos en ga ik er fel op in. Op een ander moment kan ik het hebben en pareer ik de opmerkingen met mijn beweegredenen waarom ik een gelukkige, werkende mama ben. De combinatie werk en gezin valt niet altijd even mee, maar ik vervul het met liefde!
Werkende moeders
Ik werk 32 uur, waarvan 2 dagen een halve thuis in mijn home office. Op deze manier kan zelf de kinderen van school halen. Toen de kindjes nog heel klein waren, ben ik bewust 2 jaar thuis gebleven, omdat ze nog zo hulpbehoevend waren. Na een paar maanden kwamen de muren op me af en kwam ik erachter dat een thuisblijf mama echt een tuff-job is. Ik was helemaal niet gelukkig, terwijl ik het grootste geluk in mijn armen had liggen. Dit is toch wat ik wilde? Dit maakt me gelukkig, vertelde ik mezelf!. Maar toch niet, ik wilde weer dolgraag aan het werk. Ik miste het nadenken, de me-time, de projecten die me scherp houden en de zakelijke successen waar ik heel blij van kan worden.
“Aan alle thuisblijf en werkende moeders, bewust of onbewust; Chapeau meiden, respect! Mij maakt het ‘”fulltime moederen” me echt niet blij, maar voor beiden is zoveel te zeggen!” En samen staan we sterk!
Goede doel
Ik ging weer iets nieuws leren en hield me bezig houden met PR werkzaamheden voor het goede doel en al snel was ik weer fulltime in de weer. Ik begon collega’s te missen en een salaris zou ook helpen om meer leuke dingen te kunnen doen. Voor zowel mezelf als met mijn gezin. Het fulltime huishouden runnen, de speeltuinen afstruinen, boodschappen doen, het “zorgen” Het kwam echt mijn neus uit en ik merkte dat ik mijn hubby echt niks zinvols meer te melden had. ik ging in gesprek met andere werkende moeders en realiseerde dat ik daar graag weer bij wilde horen.
Droombaan
Voor ik het wist zat ik in sollicitatie procedures en vond ik mijn droombaan. Dit was wennen, maar maakte me weer die blije vrouw die ook wat anders te vertellen had dan de verhalen over de kinderen en wat ik die dag gekookt had. Mijn wereld werd weer groter en kreeg inzicht in mijzelf, mijn blinde vlekken en mijn kracht. Ik moest leren jongleren tussen de werkende moeders, maar de balans in mijn werk en privé leven is gevonden!
Werkende moeders zijn slechte moeders
Werken maakt mij een gelukkige vrouw en een veel betere moeder. Als ik thuis ben, voor ze kook, samen aan tafel ontbijten/eten, of als ik mijn kinderen op bed leg, is de aandacht volledig op mijn kinderen gericht. Het is family-quality-time, ben dan betrokken en geef ze alle aandacht. Naar mijn idee is het niet persé beter voor een kind om meer tijd met je kinderen door te brengen. Maar het gaat juist op de manier waarop. Niet méér, maar beter.
De tijd samen met de kinderen beleef ik bewuster. Als ik op kantoor ben, is mijn mindset helemaal anders en bevind ik me in een andere wereld. Als ik thuis ben heb ik andere gesprekken met mijn man. Leuker dan aan te horen hoe vaak ik de babyfles heb gegeven of dat ik het bed met schoon linnen heb opgemaakt. Werken zorgde ook voor een sterkere en goede relatie. Werkende moeders zijn echt geen slechte moeders! En wie bepaald dat eigenlijk?
“Fulltime multitasking Ninja is geen officiële werktitel, dus noemen we het werkende moeder”
Doe wat je gelukkig maakt
In de twee jaar tijd dat ik thuis was met een dreumes en een new-born, is de hele dag ingericht op de zorg van je kleintje. Hier werd ik niet gelukkig van. Zingen, boekjes lezen, het huishouden, boodschappen doen, koken. Hier was ik full-time mee bezig. Ik werd steeds passiever met andere activiteiten doordat ik me bezig hield met dingen die me zelf niet verrijkten, het vlakte me af.
Nu ik een baan heb waarbij ik mezelf blijf uitdagen en ontwikkelen, doe ik de zorg en leuke dingen met mijn kindjes er allemaal gewoon bij. Voor extraatjes is nu nog niet veel ruimte, aangezien mijn volledige salaris op gaat aan opvang, gastouders, sportclubjes, zwemles en het uitbesteden van huishoudelijke taken. En ook investeer ik weer in mijzelf met een studie. Het zijn keuzes en waar ik momenteel voor kies, is om in mezelf te investeren.
Gerelateerde blog: Ervaar jij het moederschap als een 2,4 fulltime baan en beheers je de bijbehorende management skills?
Werkende moeders en schuldgevoel
Nu ze alle drie naar school gaan is er meer lucht en meer financiële ruimte, ook om in mezelf te investeren, zoals bijvoorbeeld blogweekenden. Ik zie het niet als een verlies, maar als een investering in mezelf. Mijn kinderen komen mijn inziens niets te kort, want de aandacht en zorg is er volledig.
Alleen niet meer fulltime thuis. Soms voel ik me schuldig, maar iedere moeder moet echt doen wat goed voelt en laten we elkaar er vooral niet over aanvallen. Misschien wil ik ook wel alles uit dit leven halen. Sport, de kinderen, mijn werk, mijn vrijwilligerswerk, het huishouden, boodschappen, vrienden, mijn hubby, opleiding, familie. Ik doe mijn uiterste best dat alles en iedereen voldoende aandacht krijgt met de juiste planning. En eerlijk is eerlijk, hier slaag ik niet altijd even goed in. Maar mijn gezin staat altijd op nummer 1.
Onderzoek
Uit onderzoek is gebleken dat kinderen van werkende moeders meer kans hebben op een baan, een hoger salaris én leidinggevende positie. Toch wel weer fijn dat wetenschappers bevestigen dat je er goed aan doet om te werken als moeder. Wetenschappers aan de Harvard Business School analyseerden werkende moeders in maar liefst 24 landen en kwamen tot de conclusie dat dochters van werkende moeders 4,5 procent meer kans hebben om later zelf te gaan werken dan dochters van moeders die niet werken.
Eigenlijk best logisch, want je kinderen zien jou werken en alle
ballen hooghouden en beschouwen dit als ´standaard´. Ook jongens profiteren van een werkende mama, blijkt uit dit zelfde onderzoek. Zo steken zij hun handen meer uit de mouwen als het aankomt op het huishouden.
Perfecte moeder
En jij? Ben je bewust of onbewust een thuis blijf mama? Of haal je meer voldoening uit werken en hoeveel tijd breng jij dan met je kinderen door? En voel jij je wel eens schuldig? Of heb je een hele andere kijk op deze discussie? Ik ben hier wel nieuwsgierig naar .. En eigenlijk is alles goed, want de perfecte moeder bestaat niet. De gelukkige moeder wel en daar geeft iedereen zijn eigen invulling aan!
Liefs Olivette
Olivette is ook actief op Twitter Facebook Youtube Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat
27 comments
ik ben ook een werkende mama en ik zou het niet anders willen. Ik heb wel bewust gekozen om part time te werken (dus geen 36 maar 28/week) en ik ervaar hetzelfde: als ik thuis ben ben ik er ook helemaal voor mijn zoontje.
Helaas schuldgevoel krijg je gratis en voor niks er bij wanneer je moeder word.
Wat heerlijk eerlijk om te lezen! Ik hou ook van mijn kinderen èn van mijn werk. Nu net 5 mnd verlof gehad bewust voor onze mini en daarna weer werken. Zie er best ook tegenop want ik ben soms wel 2 nachten van huis ook voor mijn werk, maar jouw verhaal sterkt me. Dank je voor het delen!
Helemaal eens! Je kan de mensen om je heen alleen maar gelukkig maken als je zelf gelukkig bent, op welke manier je dat ook wordt 🙂 tijdens het thuiszijn dacht ik op een gegeven moment bij elk leuk idee voor een activiteit, ach het kan ook morgen.. nu gebeurt het gewoon omdat ik op de dagen dat ik thuis ben ook echt alleen maar leuke dingen met ze wil doen!
Oh zo herkenbaar 😀 je moet inderdaad wel plannen en op de een of andere manier komt er dan ook veel meer uit mijn handen. Soms iets te veel, maar dan heb ik wel weer mijn hubby die me afremt 😀
Mijn kinderen zijn nu 18 en bijna 21 jaar en ik heb de laatste 23 jaar bijna altijd 36 tot 40 uur per week gewerkt. Ik heb daar nooit spijt van gehad. Iemand zei mij ooit dat niemand een kind beter kan vermaken dan een ander kind. Die uitspraak heeft mij erg geholpen en ik heb gezien dat dat waar is. En ik denk ook dat het goed is als kinderen van veel verschillende volwassenen leren, van de leidsters in de kinderopvang, van hun leraren en lerareressen, van ouders van vriendjes en vriendinnetjes en van sport coaches. Ze leren van iedereen wat anders en krijgen een rijker wereldbeeld. En waarom zouden werkende moeders zich schuldig moeten voelen? Werkende vaders voelen zich toch ook niet schudig? Als je een man/vriend hebt, vertrouw er dan op dat hij ze net zo goed kan opvoeden als jij. Toen onze kinderen klein waren ging ik altijd vroeg naar mijn werk. Mijn man zorgde voor het ontbijt en de lunch en bracht ze naar school. In het weekend bracht hij ze naar ijshockey en sport kijken en over sport praten doen ze met hem. Ik haalde ze na mijn werk van school en zorgde voor het avond eten en de zwemlessen. Alleenstaande moeders zouden zich helemaal niet schuldig moeten voelen. Je zorgt financieel voor jezelf en voor je kinderen en als de vader niet naar zijn kinderen omkijkt dan zou hij toch degene moeten zijn die zich schuldig moest voelen?
Heel mooi verwoord inderdaad! Dank voor je fijne reactie! grts Marjolein