Een kijkje in ons Rijksmonument ‘De Hermitage’ in stadswijk de Parken, Apeldoorn

En dan word je verliefd op een huis dat je niet voorzien had en komt het wonen in een monument dichterbij. We wilden ruimer wonen, maar dat dit prachtige iconische gebouw op ons pad mocht komen en ons een mogelijkheid bood om onze dromen na te jagen, was toch wel even twee keer knipperen en mezelf in mijn arm knijpen.

We spelen al langer met de vraag of we moeten gaan verbouwen, of verhuizen en daar is nu echt een antwoord gekomen. Onze tropenjaren zijn (soort van) voorbij en het was tijd om een volgende stap te zetten in ons huizen avontuur. Waar we heen wilden was de vraag! Amsterdam is me immers zo lief, waar we sterk geworteld waren.

Huizen kijken

Het begon met een woning in Berg en Bosch, Apeldoorn. Voor hetzelfde bedrag als dat we in Amsterdam, of Amersfoort een nieuwbouw huis zouden kopen, zagen we in Apeldoorn een vrijstaand, rietgedekte woning te koop staan. Apeldoorn stond nooit hoog op mijn wensenlijstje, waar ik door de corona pandemie toch anders naar ben gaan kijken. Onze eerste bezichtiging was een feit, onder hem mom van: het balletje laten rollen. Geen verwachtingen, huiverig voor het idee om te vertrekken, maar wel nieuwsgierig…

Wat is mogelijk?

Er werd met de bank gesproken en de makelaar nodigden we uit voor een oriënterende taxatie en verkoop-gesprek.

Tegenwoordig heb je je huis sneller verkocht dan dat je iets gevonden hebt, door de overspannen markt en het bizarre ‘overbieden‘. En dat overbieden daar ben ik niet van. We hoeven niet weg, er komt absoluut iets op ons pad, daar ben ik zeker van. Het huis dat we bezochten werd het niet. Te klein, het mistte een werkkamer al was ‘het gevoel‘ wel goed. En toen was daar ‘ de Hermitage…’

De Hermitage

Er stond een groot, karakteristiek en bovendien, vrijstaand huis te koop met invloeden van het neoclassicisme, waar de naam ‘De Hermitage” op de gevel pronkt. Als rasechte Pipi Langkous viel ik gelijk op het huis en de vormgeving. Over het bijzondere verhaal van het huis had ik nog geen weet.

Naast het huis staat een voormalig vrijstaand KOETSHUIS dat je terug in de tijd brengt. Het ligt midden in de populaire wijk ‘De Parken’ waar we vaak doorheen rijden, gewoon omdat het er zo mooi is, omringd door prachtige parken en koninklijke lanen en voor mij belangrijk, op kruipafstand van het levendige stadshart van Apeldoorn.

Gerelateerde blog: De Hermitage: “jullie wonen in een goed huis”…

In de drie lanen waar het huis staat, staan historische huizen in een zeer groene omgeving en veel koninklijke parken, dat een stijlvol straatbeeld geeft. Dit huis was gelijk een ‘NO’ voor mij op Funda. Het leek onbereikbaar, net iets te veel kamers had en tja… een rijksmonument… Toch wist mijn man en de makelaar, me te overtuigen om toch te gaan kijken.

Apeldoorn?…huh…

Het huis en ook de omgeving doet mij iets koninklijks aan. Ook niet zo gek in de stad Apeldoorn, waar we met regelmaat verblijven bij oma Carla, Van der Valk hotel de Cantharel, de Echoput, of Valk exclusief Apeldoorn. Ook gaan we regelmatig naar de Julianatoren waar al onze kindjes groot fan van zijn. De omgeving kennen we als geen ander (heb er zelfs ooit een winkel gehad in de Korenstraat) en ben onbewust aardig verknocht geworden op de allure van de stad.

Voor mij was het mijn eerste bezichtiging. Mijn man had al eerder een uitgebreide rondleiding gehad in De Hermitage. Door mijn nieuwe baan en het thuiswerken ging ik mijn voorkeur op het westen ook herzien. Daarnaast is mijn zusje recent back to her roots gegaan en dan zie je het van dichtbij dat veranderingen ook vaak heel goed uitpakken… Het zaadje in mijn hoofd was geplant… We gaan voor het geluk van het hele gezin!

De Parken, Apeldoorn

De Parken is een kindvriendelijke, relatief rustige buurt met steeds meer jonge gezinnen. Het huis ligt naast de middelbare school dat uiteraard voor reuring en gezelligheid zorgt. De tuin ligt aan een weg waar de leerlingen langsfietsen om hun fiets te stallen. Als ik terug denk aan mijn middelbare schooljaren, waren we best boeven. Tsja, het zal geluid, reuring met zich meebrengen, maar is dat juist niet gezellig!? Hier kijken we vooral positief tegen aan!

Locatie

De woning is perfect bereikbaar met diverse nabije voorzieningen. We zullen nu geen enkele prins en prinsessendag in paleis het Loo missen dat nu echt om de hoek is. Ook wonen we dan op loopafstand van het centrum van Apeldoorn, waaronder de zaterdag markt op het grote plein. Zo kunnen we ons visje op de markt, er in houden.

Ooit riep ik gekscherend dat ik wel een grote boerderij zou wensen in hartje Amsterdam, een soort ‘Villa Betty’ (Het duurste huis Amsterdam). Op die manier heb je het beste van beide werelden aangezien ik van reuring en ‘Joie de vivre‘ houd. . De Hermitage weet hier aardig bij in de buurt te komen. In deze tuin kan ik zelfs mijn gewenste moestuin project aangaan, of wellicht toch zelf Hermitage wijn gaan planten. Help… ik kom nog tijd tekort.

Rijksmonument

De stadsvilla dateert uit 1878 en is daarmee één van de eerste huizen van deze wijk. In 2005 is het in zijn geheel gerenoveerd en met een inhoud van maar liefst 1219 m³, een woonoppervlakte van 262 m² en een ruim perceel van 1662 m² hebben we aan woonruimte geen gebrek. We zijn een gezin van vijf en hebben vaak logeerpartijtjes, Bbq’s, vrienden die komen eten en logeren, of buitenlandse gasten en koester zelfs de (voor nu even geparkeerde) wens om pleegkinderen opvang te bieden. In dit huis zou dit daadwerkelijk mogelijk zijn. Dit is de plek waar, ook wij, geschiedenis gaan schrijven.

Iconische tuin

Vooral de tuin is om verliefd op te worden met enkele monumentale bomen dat onder architectuur is aangelegd. Check die bijzondere haagafscheiding dat ontworpen is door Donders & van der Heiden. Nu maar hopen dat we er wel vogelhuisjes in mogen hangen, helemaal vol net als bij Vivienne, de drijvende kracht van Difrax. Het wordt overigens nog lastig kiezen op welk zonneterrassen we onze dag afsluiten in het zonnetje. Rondom het huis zijn er diverse plekken om je terug te trekken.

Lusten, maar ook lasten…

De Parkenbuurt is overigens een rijks beschermd stads- en dorpsgezicht dat verplichtingen met zich meebrengt. En vrienden grappen al dat manlief vast een goede grasmaaier, Karcher en heggenschaar voor zijn verjaardag krijgt. De villa zelf is namelijk een Rijksmonument, hetgeen betekent dat je bij de onderhoud en renovatie aan richtlijnen moet voldoen. Het is er prachtig en dat vergt ook aandacht, investeringen én veel zorg.

We hebben ons hierover ingelezen, over laten informeren door de gemeente en Vereniging Eigen Huis gecontacteerd voor een bouwtechnisch rapport. We wilden immers goed voorbereid en welingelicht dit avontuur aan gaan. In het verkoopproces werden we ook steeds wijzer en enthousiaster over het bewonen van een Rijksmonument.

De mitsen en maren schoven we meer opzij en we zagen ons er echt wonen, met name door de cultuur historische verhalen. Het begon steeds meer te leven en zagen de ‘minpunten‘ niet meer. En toen het ons gegund werd door de huidige bewoners, gingen we er voor. Mijn ‘Miracle Morning‘ heeft gewerkt, ik zag mezelf er wonen en besloot de angst van me af te zetten.

Nabij het stadshart van Apeldoorn

Vooral de toplocatie viel ons op, het ligt namelijk op loopafstand van het centrum van Apeldoorn en is omringd door iconische, statige gebouwen, (basis)scholen en rijkelijk aangelegde parken. Een ommetje doen, is hier een feestje en na een vrijdagmiddag afsluitende borrel kunnen we echt kruipend naar huis. En eigenlijk…eigenlijk zou hier een hondje, of huisdier wel heel goed passen, al is het om inbrekers te weren naast de alarminstallatie.

Een huis met geschiedenis

Door de jaren heen is er altijd veel reuring geweest in het pand dat diverse functies heeft gehad, dit voel en zie je aan alles. Zelf ben ik bijgelovig en hoop dus niet dat er een boze geest rond zweeft. We gaan er gewoon van uit dat er prettige geesten, een beschermengel en positieve energieën zijn, die ons woongenot zullen veraangenamen.

Geschiedenis Hermitage

In 1874 ging de ontwikkeling van het huis van start met de aankoop van het landgoed De Pasch door Hendrik Christiaan van der Houven van Oordt (1837-1903). Het kreeg de neoclassicistische stijl waarmee hij hetzelfde jaar nog aan de brandstoffenhandelaar J.B. Hugenholtz werd verkocht. In Amsterdam zie je de stijl terug bij Koninklijk Theater Carré, waar ik jaren hebt gewerkt mijn studietijd.

Op oude kaarten staat het ook aangeduid als “doorgangshuis” (soort pension), dat zijn naam ‘De Hermitage’ eer aan doet. (kluizenaarshut, verblijfplaats). In 1913 was het pand zelfs kerk van de Protestantse Bond en later zelfs een verpleeghuis. Als je de foto’s vergelijkt, valt op dat de bovenramen zijn verlaagd. Patiënten konden daardoor naar buiten kijken vanuit hun lage bed.

Herbestemming als woonhuis

Vandaag de dag is ‘De hermitage‘ weer een woonhuis dat in de 2e Wereldoorlog ook onderduikers heeft gehuisvest. Het is een huis met een verhaal dat weer een levendige invulling verdient. We zijn een jong gezin met drie kindjes die we willen laten opgroeien op een bijzondere plek waar herinneringen zullen worden gemaakt. Waar fietsen zullen rondslingeren, een grote tafel in de keuken staat waar vriendjes zullen aanschuiven, feestjes tot laat in de tuin worden gegeven en door de kids tosti’s worden gemaakt in de verloren tussenuren en waar feestdagen en verjaardagen gevierd zullen worden.

De Hermitage onderzocht

Op de kadastrale kaart van 1880 zie je dat het huis oorspronkelijk een bitumen gedekt zadeldak en een rechthoekige plattegrond had. De zijgevels zijn de jaren erna voorzien van de karakteristieke houten veranda’s en vervolgens afgesloten en omgevormd tot serres. Dit wordt mijn favoriete plek vol lichtinval en zal ook mijn werkkamer worden.

Rond het midden van de 20ste eeuw (1896-1973) zijn de vensters op de verdieping vergroot, de veranda’s dicht gebouwd en is de uitbouw tegen de achtergevel verhoogd. We zien wel dat het onderhoud verdiend en dat er werk aan de winkel is. Toch durf ik dit met mijn sidekick aan. We pakken het kamer voor kamer aan en zullen het medio Juli betrekken om de zomer te wennen en het nieuwe schooljaar een nieuwe start te maken.

Het pand heeft twee bouwlagen met een ‘in kruisverband gemetselde, bakstenen formaat dat is opgetrokken op rechthoekige grondslag’. Het voordeel van een rijksmonument is dat er veel informatie over voorhanden is. De gevels vallen in het oog met de gepleisterde plint. Ook is de verdieping gepleisterd en wit geschilderd boven een omlopend fries met gestucte rozet versieringen. In 2022 zijn alle rozetten weer in eer herstelt, net als het gehele schilderwerk.

Door de eigenheden spreekt het pand tot de verbeelding, dit is een zoveel leuker avontuur dan een nieuwbouw woning, al heeft dat ook weer enorm veel voordelen! Een creatieve vriendin appte al om met het idee voor een wandschildering, dat past hier helemaal in dit huis! Zal ik haar het plafond laten doen in de entree, net als De Hermitage in St Petersburg………

* Voorgevel

De voorgevel spreekt me vooral aan en doet denken aan De Hermitage in Rusland. Het heeft op de begane grond een symmetrische ‘arcade’, bestaande uit drie gekoppelde gepleisterde rondbogen, waarin enkel ruits stolpdeuren geplaatst zijn. Je ziet de geprofileerde kalven en halfronde 2-ruits bovenlichten die het een eigen uitstraling geven. De naam van het huis (De Hermitage) is geschilderd op de voorkant van het pand. Waar het huis de naam van heeft, is overigens nergens terug te vinden, maar de gelijkenissen zijn goed terug te zien, enkel de fontein mist nog….

* Interieur

Je ziet overal diverse oorspronkelijke elementen terug. Denk aan de geprofileerde deurkozijnen, de monumentale vestibule met marmeren vloer en deur met gestraald glas, waar je rietpluimen en vogels op ziet (blauwe reigers). Het trappenhuis is sober met een gedraaide houten trappaal en (afgetimmerde) houten spijlen, dat mijn persoonlijke uitdaging zal worden. de rode bekleding lijkt overigens ook sterk op de hermitage in Rusland..

* Bijkeuken

De bijkeuken is een bijzondere vondst dat we geheel in oude stijl behouden en extra details zullen terugbrengen. Hier vind je een schouwtje en vaste kast met paneeldeuren en dubbele 2-ruits deurtjes. Mijn oma zou hier wel raad mee weten met oude details, ik zal haar trots maken. En wat zal het serviesgoed van oma-oma Netty hier een fijne plek krijgen, voor de echte Amsterdamse Linnaeusstraat allure. Wel mag ik voor dit huis op zoek gaan naar vele kroonluchters, antieke kasten, hele grote spiegels, fauteuils… ik zie al een vakantie voor ogen om in Frankrijk brocanterien af te struinen.

Rechts achter het huis staat een klein voormalig koetshuis met rechthoekige plattegrond. Het heeft één bouwlaag en een zadeldak met gesmoorde tuiles du Nord en houten windveren. Mijn dochter voorzag direct de mogelijkheid om toch een paard, of pony aan huis te nemen…haha de grapjas. Een regenton zal het hier ook goed doen.

* Gevels

De gevels zijn gemetseld in baksteen in halfsteens verband. De voorgevel bevat een vernieuwde garagedeur en een opgeklampte deur (zonder monumentale waarde) en hierboven een houten luik onder een segmentboog. De oude details hebben me verliefd doen worden op dit huis. In de zijgevel zie je een oculusvenster met gietijzeren roosraam dat het koetshuis de oude sfeer geeft.

Het is voor nu een ideale schuur voor al het (tuin) gereedschap, fietsen, grasmaaier en buitenspeelgoed van de kids. Om hier een kantoor, of verblijf te maken is overigens niet mogelijk, al had ik daar overigens wel stiekem aan gedacht. De vrienden van mijn man voorzien hier de lokale ‘Parken stamkroeg’, prima, zitten we met de meiden wel in het zonnetje aan de andere kant.

* Karakteristiek

Het gebouw valt op door de hoogwaardige uiterlijke kwaliteiten, zoals het geavanceerde materiaalgebruik en de ornamentiek. De serres zijn karakteristiek waarbij we wel zagen dat er een aardige schilderklus op ons stond te wachten. Dit heeft aandacht nodig om in goede staat gebracht te worden. Mijn zwager gaf aan dat je bij een monument voor ‘elke spijker een vergunning nodig hebt’ en bij het vervangen van een kozijn een ‘geharkte offerte’ verder bent. Alles moet immers in originele staat terug gebracht worden en daar komen hoge kosten bij kijken.

Toch werd ons verzekerd dat we het zelf mogen doen en met een drive, commitment en doorzettingsvermogen gaan we ons hier voor inzetten. De buitenkant laten we overigens in het begin wel gelijk doen. Een kostbaar project, maar dat verdient dit gebouw en van uitstel komt afstel.

Trots

Wie had ooit durven dromen dat we de kans zouden krijgen om in zo’n bijzonder huis vol verhalen te mogen wonen, in het ruim opgezette, romantisch wijk; ‘De Parken‘. Deze wijk behoort tot de grootste en oudste villawijken van dit type in Nederland en de aanleg droeg er destijds toe bij dat het aanzien van het dorp sterk veranderde. Er is hier zoveel geschiedenis geschreven en beheert door iconische en bijzondere mensen. We zullen er dan ook heel goed voor zorgen net zoals de vorige eigenaren hebben gedaan.

Er heeft zich bovendien ook veel afgespeeld in dit iconische pand en deze woonwijk en we kunnen niet wachten om hier zelf herinneringen te gaan creëren en om het geheel in stijl in te richten. Die commitment durven we zeker aan te gaan.

De naam hermitage

Op het gebouw prijkt de naam De Hermitage en als je het woordenboek er op na slaat kom je uit op drie betekenissen:

(Fr.), ook ERMITAGE, v. (-s)
1. kluizenaarshut, verblijfplaats van een heremiet;
2. naam van een bekend museum (vroeger keizerlijk paleis) in Leningrad en uiteraard de Hermitage dependance in Amsterdam
3. fijne (witte en rode) Franse wijn, afkomstig van het gebergte l’Hermitage aan de Rhône.

Santé

Dat er ook fijne wijnen uit Frankrijk de naam Hermitage draagt, wist mijn nieuwsgierigheid te wekken. Als wanna-be Parisienne een leuke ontdekking. Het immers ook wel tof zijn om je eigen wijnen te maken in je achtertuin.

Op de helling van het granietgebergte “l’Hermitage” groeit het alom geprezen wijnsoort op de linker oever van de Rhône, tegenover de stad Tornon. De eerste aanplant dateert al uit de 10e eeuw. Jaren later krijgt de l’hermitage onder Lodewijk XIV zijn adelsbrieven en werd het de favoriete wijn aan het hof van de Russische tsaren. 

Ze hebben rode en witte wijnen waarbij die van Méal en Greffieux als de beste rode wijnen bekend staat. De rode Hermitage wijnen zijn vol met sterke aroma’s en een vol Bouquet en kunnen ook bewaard worden. Niet iets dat aan ons is besteed, wijn wordt gedronken, maar ook wij worden ouder en wijzer. Deze bewaar wijnen zijn eigenlijk ideaal voor in onze wijnkelder dus! Ik voorzie dan ook echt een wijnvat in de kelder en wijnranken in de tuin. Dreaming….

Vorige bewoners

Aangezien ik zeer nieuwsgierig aangelegd ben en dolgraag de historiek van het huis ontdek, ben ik kadastrale detective gaan spelen. Alle informatie die ik gaande weg ontdek, zal ik hier aanvullen. En beetje bij beetje zal het aangevuld worden. Het kan haast niet anders dan dat wanneer we de huidige verkopers ontmoeten dat er een schat aan informatie vrij komt… onwijs leuk!

De Hugenholtz familie waren de eerste bewoners van het pand die het kochten van Hendrik Christiaan van der Hooven van wordt, de grondlegger van de parken. Hij had vier kinderen uit een eerder huwelijk en hertrouwde na het overlijden van Emma en ging er wonen met zijn nieuwe vrouw waarmee hij nog een keer 4 kinderen kreeg: Philip Reinhard (1879), Charles James (1880), Gerarda Charlotte (1882) en Frederik Willem Nicolaas (1884). Wie zou op welke slaapkamer gelogeerd hebben? Een leuk feitje is dat de notariële acte getekend is op 14 Februari, mijn favoriete themadag: Valentijnsdag.

WO2

Ook gaat het verhaal dat er in de tweede wereldoorlog onderduikers verborgen zijn gehouden. Hier blijken boeken over verschenen te zijn en zal daar dan ook zeker in duiken. Juliana Martina “Juul” was er in 1972 woonachtig en was lid van het ondergrondse. Je begrijpt dat mijn grote wens toch echt een vlaggenmast is. Dat wordt ook echt mijn eerste aanvraag voor een vergunning om hen allen in ere te houden.

Tot slot

Het pand is van cultuurhistorische waarde als één van de oudste, zo niet de oudste villa in de Parken. Dat het een prachtig huis is, is een feit. Nu nog verhuizen, ons huidige huis verkopen, veranderingen, zoveel dingen die je moet regelen. verzekeringen, de juiste hypotheek, bankzaken, noem maar op….

Wat is het spannend, maar wat hebben we er zin in! De eerste schooldag op een nieuwe school, een nieuwe hockey, of toch voetbal club… Ik zal overstappen naar een andere Lionsclub en me aanmelden op een nieuwe sportschool om toch een nieuw sociaal leven op te bouwen. En toch zal ik verbonden blijven met Amsterdam, Diemen en mijn vele dierbaren. Ze zijn nog niet van me af! De werkkamers worden als eerste goed ingericht zodat we beiden snel weer ons werk kunnen oppakken na een ‘verhuis en klus vakantie‘. Daarnaast blijf ik ook regelmatig in Amsterdam werken bij de fijne club mensen van Independent Recruters die me een hele fijne werkplek bieden omringd met hele fijne mensen. We zijn er klaar voor, klaar om fijne herinneringen te maken in De Hermitage!

Liefs Olivette

Olivette is ook actief op Twitter| Facebook |Youtube| Instagram We vinden het superleuk als je een berichtje achterlaat